Film Review: PROMARE

Een co-productie door Trigger en XFLAG, vanaf 20 augustus zal PROMARE een beperkte bioscoopuitgave in Nederland krijgen dankzij Periscoop. Het ontvangt een enorme buzz over de gehele wereld, voor en na de release, die het over de hele aardbol heeft gezien. Vooral omdat alleen de studio Trigger al in de vorige series bekend is geworden om hun stijl van animatie, zoals te zien in Kill La Kill, Gurren Lagann, etc. Dit laat een grote vraag over, maakt PROMARE zo’n erfenis waar?

Plot

PROMARE speelt zich af 30 jaar na de “Great World Blaze”, een vreemd fenomeen waarbij sommige mensen het vermogen kregen om een vreemd gekleurd vuur onder controle te houden. Voor sommigen was deze kracht echter te groot, wat hen ertoe bracht te verbranden en deze gebeurtenissen veroorzaakten de vernietiging van de helft van de bevolking over de hele wereld. Deze pyrokinetische mensen, Burners genaamd, werden bestempeld als terroristen en brandbestrijdingseenheden moesten hun spel opvoeren om er zeker van te zijn dat niemand anders aan hun vuur verloren zou gaan. Het plot van de film volgt de gebeurtenissen nadat onze held, Galo Thymos, die ook de nummer 1 idiote brandweerman is, toevallig de confrontatie aangaat met de leider van de Mad Burners terroristengroep, Lio Fotia. Deze noodlottige ontmoeting zet een reeks gebeurtenissen in gang terwijl er een burgeroorlog woedt tussen de branders en de regering.

Kleinere details van de film leveren een grote hoeveelheid bewijsmateriaal op over de enorme hoeveelheid gedachten en moeite die in de bouw van het verhaal en de karakters zijn gestoken. Zelfs kleinere personages, die niet veel speeltijd hebben, zitten vol met een persoonlijkheid uit hun tekst en zijn zelfs zichtbaar vanaf de kleinste details, zoals hun kluisje. Alhoewel een probleem is dat het allemaal een beetje te veel voor een twee uur durende film. Ondanks al het karakterontwerp worden veel personages aan de kant geschoven zonder dat er sprake is van echte schermtijd of ontwikkeling. Het is echt jammer, want zelfs 5 minuten meer voor sommige van deze karakters zou genoeg zijn geweest. Aan de andere kant van de film zijn er een aantal grote stukken geschreven die voortkomen uit de volledig uitgekiende karakters. Ze nemen de vorm aan in tal van leuke en diepe interacties tussen hen, van kleine momenten die de spanning breken tot de grotere die de personages verder ontwikkelen. Met name de interacties tussen Galo en Lio die met het verloop van de film meegroeien. PROMARE heeft echt een vlekkeloos karakterontwerp.

Alhoewel er is een klein probleem met het tempo van het plot, want alles gebeurt van het ene op het andere moment. Natuurlijk, het creëert een snel tempo, maar toch probeert de film een aantal rustige momenten te hebben om na te denken over de diepere kwesties van het plot en deze te verbreken. Deze momenten duren ongeveer 2 minuten voordat er iets anders gebeurt en de diepere boodschappen van de film onontwikkeld blijven. Het is echt jammer, want de film snijdt het thema racisme aan, en dat het een weerspiegeling is van hoe mensen in het echte leven behandeld worden. Zij het aan het extreme einde, van hoe mensen met de Burners omgaan is niet iets waarvan je verwacht dat het in de film zal gaan. Dit zijn de weinige momenten dat dit goed onderzoekt en het je doet nadenken over de buitenwereld, uiteindelijk zijn ze gering en worden ze aan de kant geschoven. Over het geheel genomen is het verhaal goed, ondanks dat het enigszins voorspelbaar is door verschillende stijlfiguren en is het nog steeds behoorlijk bevredigend. Echter, uiteindelijk is er wel het gevoel dat er te veel ideeën waren en het moet meer verspreid had moeten worden over ofwel een tv-serie of ten minste twee films gezien de ambitie ten koste van het tempo ging. Toch, aangezien het de eerste volledige film van Trigger was, kun je begrijpen waarom ze voor het maken van PROMARE een stand-alone film zijn gegaan in plaats van een opzetje te riskeren voor een tweede.

Animatie

Met de naam van Trigger op de film kijkt iedereen of PROMARE die kenmerkende flair heeft. Door te kiezen voor een helderder kleurenpalet in vergelijking met andere animefilms, is het gewoonweg fantastisch om naar te kijken en nog meer gezien de wereld op dit moment behoorlijk somber is. Kleur in deze film is erg belangrijk en wordt gebruikt op artistieke manieren zoals het tonen van vroegere momenten in zwart-wit met spatten van kleur op een belangrijk element om de betekenis te laten zien en het meer impact te geven. Het dient ook een slimme functie van het mengen in de 2D- en 3D-animatiestijlen. Als je goed kijkt is het merkbaar wanneer 3D-animatie wordt gebruikt, een veel voorkomend probleem bij animatiefilms. Maar voor het grootste deel is het goed om een gevoel van consistentie tussen de verschillende stijlen te creëren, omdat de kleuren gemakkelijker in elkaar overvloeien.

Niet alleen dat, het werkt echt met de flitsende aard van de dynamische momenten van de film, zoals de speciale achtergronden met namen van personages wanneer de hoofdfiguren worden geïntroduceerd. Bepaalde aanvallen krijgen ook deze behandeling wanneer ze worden gebruikt, waardoor de energie van deze momenten wordt opgewekt. Het werkt zelfs als een grap in de film, zonder afbreuk te doen aan de intensiteit van de vechtscènes. Inderdaad, de weinige actiescènes hebben vloeiende sequenties, die het beste van 3D-animatie maken, om het aangrijpend en interessant te maken. Maar om te zeggen dat dit de beste onderdelen van de animatie zijn, zou PROMARE onrecht doen. Er zijn een aantal interessante technieken om een aantal van de drogere momenten te overwinnen, zoals tijdens een uitleg de personages die over het scherm zweven en hun reactie laten zien terwijl ze ernaar luisteren. Echt, animatie-gewijs zijn er een aantal interessante technieken en deze film is ingesteld om een game-changer te zijn, met behoud van de flair van Studio Trigger.

Geluid

Laten we meteen ter zake komen en zeggen dat de soundtrack geweldig is. Elk stuk slaagt erin om de sfeer op de juiste toon te raken en een consistent gevoel te creëren. Het is een van die zeldzame gevallen waarin het voelt als een natuurlijk onderdeel van de film, wat een prestatie op zich is. Om het te beschrijven zou het eerlijk zijn om te zeggen dat het een PROMARE-gevoel heeft, zijnde hoe je je de stijl voorstelt. Dit wordt aangevuld met twee grote thema’s van Superfly die de film volledig inkapselen en een grote hoeveelheid energie toevoegen aan de vitale momenten van de film. Dit wordt gecombineerd met een geweldige stemacteerprestatie door alle acteurs die hun personages tot leven helpen brengen. Hoofd- en ondersteunende karakters hebben een uniek en onderscheidend gevoel, het kan niet beter gecast worden op dat front. Het is moeilijk om veel meer te zeggen dan dat, omdat de geluidsproductie op één lijn ligt met de animatie, waardoor de film rondom solide is.

Samenvatting

Al met al is PROMARE een geweldige film. Waar er misschien een beetje te veel ambitie was met betrekking tot het plot, houdt het nog steeds goed stand. Met zo’n solide productie is de geluids- en animatiekant van de dingen echt de moeite waard om naar de bioscoop te gaan voor de ervaring. Tussen de kleuren, de flitsende natuur en de animatie, op het grote scherm, zal het echt een genot zijn om naar te kijken. Hopelijk resulteert dit in een franchise om enkele van de details die aan de kant worden geschoven, verder uit te diepen. Nog steeds voor een eerste volledige bioscoopfilm mag Trigger trots op zichzelf zijn. Als je de kans krijgt om PROMARE te zien, mis dan niet!

Score: 80/100