AVO Interview met HighTechLowLife: “Red de toekomst!”

Voor hun eerste optreden in Nederland, de op een na grootste anime conventie in Nederland, Abunai! 2019, hadden we de kans om met de cyberpunkband HighTechLowLife uit Okinawa te praten over de achtergrond van de band, hun eerste Europese tour- en tourmaatjes FAKE ISLAND, maar ook over wat je moet zien als je naar Okinawa gaat.

Pak wat te drinken met een heerlijke traktatie en zoek een comfortabele plek om te gaan zitten zodat je er helemaal klaar voor bent om dit interview te lezen.

AVO: Ten eerste; hoe schrijf je de bandnaam? We hebben het op verschillende manieren zien voorbij komen, maar welke is correct: is het HighTechLowLife of High Tech Low Life of?
Remy: De reden daarvoor is afhankelijk van de manier waarop het geschreven is, het is puur voor ontwerpdoeleinden. Wanneer het geschreven is met hoofdletters en kleine letters gecombineerd, kan het genoteerd worden als één woord, het kan worden gesymboliseerd als een slogan of een slagzin of iets dergelijks. Maar als het alleen in hoofdletters geschreven is (HIGH TECH LOW LIFE), dan is het moeilijk te lezen als je het allemaal bij elkaar zet. Dus dat is de reden waarom we maar spaties tussen hen in hebben. Hoe dan ook beide is het goed, maar het is puur voor de esthetiek. Het hangt af van het lettertype, is het gemakkelijk te lezen? De officiële spelling is allemaal samen, maar we zijn er niet moeilijk mee.

AVO: We waren een beetje bezorgd over hoe we het moesten schrijven.
Remy: Ik weet hoe het is. Als ik flyers maak voor bands, wil ik ze altijd dubbelchecken: Is het goed om het zo te schrijven? Kan ik het met hoofdletters schrijven? Soms schrijven ze het allemaal kleine letters of hoofdletters, sommige banden zijn er specifiek mee.

AVO: Oké, laten we echt bij het begin beginnen. Hoe is HighTechLowLife precies begonnen?
Tony: Dit is een project dat we begonnen toen we in een andere band zaten en we op zoek waren naar een uitweg. We waren op zoek naar een band die flexibel was. Dus als Remy en ik de band in stand houden, kunnen we de andere leden flexibel houden zodat mensen in en uit hun muzikale carrière komen en gaan. En we wilden niet opgesloten zitten in een te specifieke bezetting, genre of stijl, maar die ruimte hebben om te groeien. Dus we begonnen met ons tweeën als het schrijversteam en stelden ons voor om later leden toe te voegen.

Remy: Ons allereerste idee van de band was gewoon met z’n tweeën, bijna als een Daft Punk, een soort DJ. En naarmate het idee vorderde, werd het zoals het nu is. Voordat we onze eerste show deden, waren Misa en Mikey lid van de band. Zij deed de zang en Mikey was onze podium DJ. Dat was onze eerste show: drie zang en een DJ. Deathco en Iwao kwamen naar onze eerste show kijken. Deathco was actief als ondersteunend vocalist in een band van een van onze goede vrienden, een metalband genaamd Illuminati. Het was rond dezelfde tijd (van toen we van plan waren om HighTechLowLife te maken) dat deze band twee shows gaf in mijn live huis en bar genaamd Remy’s, we spraken eerst met hen over het feit dat we dit idee hebben voor een band en dat we op zoek waren naar leden. Toen begonnen ze er over na te denken (om lid te worden). Niet zo lang later had een andere wederzijdse vriend een bruiloft, we spraken met elkaar, welke indruk ze hadden van ons bandidee en nodigden hen uit om bij de band te komen. En ze zeiden: “Ja, laten we ervoor gaan! Laten we het groot maken.” Toen kwamen ze naar de eerste show van HighTechLowLife en ze zeiden dat ze meededen. De eerstvolgende show waren ze officieel lid van de band.

Tony: Ze hebben allemaal verschillende ervaringen. Iwao heeft eerder in een aantal bands gedrumd, zodat hij de nummers gemakkelijk kon oppikken. Dus we zijn nu met zes personen.
Remy: En nu voelt het meer dan een muziekunit. Het voelt als een band.
Tony: De energie is zoveel meer met een volledige band.

AVO: Je vult niet alleen het podium, maar werkt samen aan een geweldige show.
Remy & Tony: Ja!
Remy: Dat is iets wat ook voor ons belangrijk is, dat de show leuk is om naar te kijken. Er is veel visuele informatie, we hebben kostuums, iedereen heeft een beetje van zijn karakter en beweegt zich op een andere manier. Er is veel informatie (in onze show), geluiden, bezienswaardigheden…. Het zou boeiend moeten zijn.

AVO: Een totale overlading, misschien?
Remy: Ja, het is een informatie overlading. (Haha)

AVO: Delen jullie dezelfde muzieksmaak of is het een beetje een mix die uiteindelijk in de nummers terechtkomt?
Tony: We hebben een crossover in veel muziek.
Remy: Ja, er is veel overlap. Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, was Tony bezig met het in kaart brengen van de projecties op een evenement in Remy’s en toen we aan het opzetten waren was ik wat muziek aan het spelen. Hij zei: “Oh, ik hou van dit nummer!” en zo begonnen we te praten over allerlei soorten muziek waar we van houden. We kwamen erachter dat we veel van hetzelfde soort dingen leuk vinden. We konden het heel goed met elkaar vinden. De eerste band waar we samen in zaten, voor HighTechLowLife, wist ik dat ik met deze man in een band wilde zitten. Zo zijn we dus voor het eerst begonnen. Maar wat betreft de muzieksmaak voor iedereen, is er veel overlap tussen wat we beluisteren. Maar iedereen heeft zijn eigen dingen.

Tony: Ik denk dat Remy meer de synthwave, 80s, powerpop, inbrengt. Ik luister naar industria, zoals Atari Teenage Riot en Nine Inch Nails. Dus brachten we beide grote thema’s muzikaal mee. Maar de rest heeft een heel andere muzieksmaak.
Remy: Iedereen heeft wel een andere muzikale achtergrond. Iwao en Deathco komen uit de metalcore en deathcore.
Tony: Mikey is ook een techno DJ in Okinawa en speelt veel shows.
Remy: Het grootste verschil in onze band is Misa. Haar achtergrond is heel anders als je het met iedereen vergelijkt. Ze is een zangeres geweest in huisbands die veel oldies muziek uit de jaren 50, 60 en 80 van de vorige eeuw maken.
Tony: Ze heeft die stem.
Remy: Ik ben het ermee eens.
Misa: *lacht*

AVO: Wat is dat iets in je muziekessentie dat het uniek maakt?
Remy: De manier waarop we veel elektronische geluiden combineren.
Tony: Remy maakt veel van de analoge synthesizers vanaf de basis. Ik doe veel aan het bewerken van de geluidsvormen zelf. Ik ben een producer, dus ik hak spullen die hij me geeft in stukken en voeg er live gitaar aan toe. Maar synthesizers maken vanuit het niets, te beginnen met een oscillator, dat wordt de basklank.

AVO: Jullie stellen zichzelf voor als een band uit het jaar 2069. Hoe ziet het jaar 2069 er eigenlijk uit of hoe moet het er volgens jou uitzien?
Remy: Er kunnen veel verschillende tijdlijnen zijn.
Tony: Dat is het probleem, er zijn veel tijdlijnen.
Remy: Ja, dus er is niet één specifieke toekomst, er zijn veel verschillende manieren waarop de wereld zich ontwikkelt. Er zijn veel verschillende manieren waarop het slecht kan aflopen. Er zijn verschillende manieren waarop de machines het kunnen overnemen of de computers het kunnen overnemen of de wereld kan ontploffen.
Tony: De entiteiten die door ons heen komen, komen uit verschillende tijdlijnen, maar allemaal uit datzelfde jaar, dat is 2069. Dus ze blijven maar komen om op de een of andere manier hun eigen tijdlijnen vast te stellen. Maar dat is de enige bindende factor, het gebeurt allemaal in datzelfde jaar. De personages vertellen hun eigen perspectief op hun wereld.
Remy: Zoveel dystopische toekomsten.

AVO: Zeer intrigerend!
Tony: Het is een combinatie van een beetje sci-fi en psychedelisch. De tijdlijn ding wordt een probleem, omdat we meerdere tijdlijnen kunnen hebben.
Remy: De terugkerend thema’s die er zijn in cyberpunk, ze zijn breed en we zijn ze allemaal. We willen er niet bij blijven. We willen een heleboel dingen behandelen, we vinden ze allemaal leuk. Van AI, tot The Terminator tot Bladerunner, er zijn allerlei verschillende elementen die we gebruiken. En het hebben van dit verhaal als tijdreizigers geeft ons de kans om al die elementen echt te verkennen.
Iwao: Zoals de Avengers die uit het verleden naar je toe komen.

AVO: Laten we het over de conventies hebben. Hebben jullie ooit eerder op een conventie opgetreden?
Remy: Dit was onze eerste conventie.

AVO: Zijn er wel conventies op Okinawa?
Remy: Er zijn….
Tony: We hebben matsuri festivals.
Remy: Er is een Comic Con, dat is op de basis in Okinawa. Ze hebben geen muzikale optredens. Misschien moeten we met ze praten. Hoewel ze nog geen podium hebben. Dus, misschien in de toekomst.
Tony: We moeten teruggaan en die tijdlijn repareren.
Groep: *lacht*

AVO: Jullie zijn nu op een conventie met hetzelfde thema als de bandnaam. Verschillende aspecten die te maken hebben met cyberpunk zijn te vinden op de conventie, waaronder animeseries. Welke anime en/of mangaserie die in Japanse cyberpunk valt is jullie favoriet (en waarom)?
Remy: In termen van anime, keek ik vroeger veel meer naar anime toen ik jonger was. Sinds ik naar Japan ben gekomen, kijk ik niet zo veel meer. Ik werd te druk met mijn werk. Maar toen ik jonger was, keek ik naar Evangelion, we hebben het onlangs opnieuw bekeken. En, Trigun, ze hebben hightech en leven als cowboys.
Tony: Met de tijdlijn in het achterhoofd moest ik denken aan Aeon Flux (de animatieserie werd in de jaren ’90 uitgezonden op MTV). Alle afleveringen waren verschillende tijdlijnen. Voor mij zijn de invloeden meer romans van William Gibson en Neil Stevenson.

Remy: We hebben wel veel cyberpunk invloeden die niks met anime te maken hebben.
Iwao: Akira. Ghost in the Shell. Wij zijn waarschijnlijk otaku.
Deathco: Hoe zit het met Cowboy Bepop?

Iwao: We hebben interesse in anime en hebben veel series gezien. Al dat soort gevoelens in dit soort optredens kunnen stoppen, is een soort droom. We kunnen veel van dezelfde achtergronden delen. Het woord otaku, kan je het gevoel geven dat je gediscrimineerd wordt als je in dit soort dingen zit. Maar het is echt niet zo anders dan in al het andere, of je nu van muziek of films houdt. Dat is precies waar je mee bezig bent. Alleen omdat sommige andere subculturen misschien meer maatschappelijk geaccepteerd zijn, is dit nog steeds een manier om ons uit te drukken. We waren verbaasd over hoe actief iedereen was in de cosplaygemeenschap. De mensen hier zijn opener met hun subcultuur waarin ze zich bevinden, van cosplay en hun liefde voor anime. Het voelt goed. We willen dat meer verspreiden in Japan.

AVO: Wat in het cyberpunkgenre spreekt je aan?
Remy: Het voelt alsof dit nu de wereld is.
Tony: Ja, al die William Gibson romans worden werkelijkheid.
Remy: Dit was iets wat sci-fi was in onze kindertijd, en wordt een realiteit in onze volwassenheid. Het is echt, het was niet verzonnen! Elke dag voelt het meer en meer als ons leven uit een roman. Dat zouden we ons 20 jaar geleden niet voorstellen, want alles verandert zo snel. We gaan de dingen leven die we als dystopisch hebben gezien.
Tony: Het is alsof we in Japan in een kleine kamer in een zeer stedelijke omgeving wonen, maar we hebben alle informatie die we nodig hebben op zak.
Remy: Het is gek. Als je een stap terug doet en erover nadenkt, hoeveel ons leven veranderd is en hoe snel het verandert, dan is het verbluffend.

AVO: Alles is verbonden met onze smartphone.
Tony: En die zullen uiteindelijk ons lichaam binnendringen.
Remy: Dat is de volgende stap. Het komt eerst op ons en dan in ons. Zo gaat het nu eenmaal.
Tony: We genieten van die toekomstige schok die iedereen heeft. Iedereen heeft dat gevoel: dit wordt steeds gekker en gekker.
Remy: Het gaat gebeuren! *Lacht*

AVO: Met alle cyberpunkgerelateerde bands die hebben bestaan en nog steeds bestaan. Zijn er muzikale acts die je grootste voorbeeld zijn? Zo ja, wie zijn ze en waarom?
Remy: Misschien niet een specifiek voorbeeld, dat we kunnen zien als het grootste voorbeeld. Omdat we elementen uit veel verschillende acts gebruiken, ook buiten de muziek om, dus er is niet veel dat we denken dat het specifieke cyberpunkbands zijn, maar meer zoals industriële, elektronische, techno acts of synthwave. Maar in termen van bands die zich als cyberpunkbands onderscheiden, denk ik dat ik zou zeggen dat het meer invloeden zijn, zoals Nine Inch Nails en The Prodigy. Ik put invloed uit de invloed van een synthesizer, Klayton, die achter acts als Celldweller en Scandroid zit en hij is een zeer goed producent van industriële rock van de toekomst.

Tony: Het zijn producenten of groepen die de chaotische elementen en echt precieze digitale elementen door elkaar gooien en met elkaar vermengen.
Remy: We gebruiken zelfs hun namen als werkwoorden, als we liedjes maken zeggen we: “Neem die riff en Celldweller het.” Dat betekent dat hij de gitaarriffs gebruikt en ze zal knippen, plakken, verplaatsen en veranderen. Maar muzikaal gezien, niet zozeer in het genre cyberpunk of de mensen die ze cyberpunk als genre noemen, want het genre is nog niet echt gedefinieerd. We zouden graag denken dat we het helpen door het te definiëren.

Tony: Als we eerlijk naar onze levensstijl kijken, denken we: “We zijn high tech, low life”. *lacht* Dat is letterlijk hoe we leven.
Remy: Dat is hoe het is.

AVO: Als we op zoek zijn naar andere cyberpunkbands om een beter beeld te krijgen van het genre, zien we dat er elementen gebruikt worden die in het cyberpunkverhaal passen, maar dat de bands niet volledig als 100% cyberpunk gestempeld kunnen worden.
Remy: Juist, want wie beslist dat? Het is echter wel de scene die beweegt. Wie wint de meeste bekendheid, kunnen we zeggen: “Dit is wat cyberpunk is!”, en dat is wat het wordt. En hopelijk zullen er muzikale acts zijn die ons op een dag zullen volgen.
Tony: Dat is het beste gevoel, om andere mensen te beïnvloeden.
Remy: Juist, en zo zal het cyberpunkgenre verder groeien. Daar willen we ons graag positioneren.

AVO: Je bent voor het eerst in Europa en tourt door Europa met FAKE ISLAND. Wat betekent het voor jullie om nu in Europa te zijn?
Remy: Ik ken Reiji al een tijdje, hij woont in Tokyo, maar werkt veel in Okinawa. Dus hij komt naar shows, we hebben elkaar ontmoet, hij was ook op dezelfde bruiloft die ik eerder noemde. Dus toen hij de band begon, vertelde hij me over zijn nieuwe band, want ik doe veel metalshows in Okinawa. Hij vertelde me dat hij in Okinawa wilde spelen, dus heb ik een show opgezet. De show FAKE ISLAND die vorig jaar in Okinawa werd gespeeld, was op ons evenement. We nodigden hen uit uit Tokyo, om met ons te spelen op het evenement Chaos Factory, ze waren onze gast samen met twee andere bands van het Japanse vasteland. Het was een groot feest en een geweldig evenement, alle bands waren geweldig. Het was toen geweldig en het is nu geweldig om met hen te kunnen spelen. Het is echt interessant hoe het allemaal samenkwam, we zijn uiteindelijk bij FAKE ISLAND terecht gekomen voor hun Europese tour. Dus, ze waren blij, wij zijn blij, iedereen was zoiets als: dit is een perfecte groep voor ons om samen met ons op tour te gaan. Het is een andere band die echt hard aan het werk is en probeert zichzelf daar te plaatsen. Ze gaan voor de volle 100%. Dat zijn het soort bands waar we mee willen samenwerken en een goede relatie mee willen opbouwen, want je hebt alle hulp nodig die je kunt krijgen. Wij helpen hen, zij helpen ons, zo wordt iedereen sterker. Het is teamwerk.

Tony: Zodra Reiji begon met FAKE ISLAND, begonnen we de marketing van hen te zien en ik was zoiets als: “Ze zijn serieus”. Het is goed om met zo’n groep betrokken te zijn.
Remy: En het feit dat we in Europa een conventie aan het spelen zijn die zegt dat High Tech, Low Life….

AVO: Dat is gewoon perfect!
Remy: Ja!
Tony: We konden het niet beter plannen.

AVO: Je hebt verschillende tracks geproduceerd, waarvan sommige een eigen videoclip hebben. Kunnen we binnenkort een release van HighTechLowLife verwachten?
Remy toont een tape met HIGH TECH LOW LIFE erop geschreven, maar het is in werkelijkheid een USB met media erop.
Remy: Dit is het. Het is een mixtape en het kwam allemaal samen, de avond voordat we naar Europa gingen. We hadden vier computers in de rij staan, die alle gegevens kopieerden om dit compleet te maken. Het voelde als het nasynchroniseren van cassettes toen we jonger waren, terwijl we de informatie gewoon op de USB zetten. Toen ik een kind was, deelden we de muziek op die manier. We stopten een cassette in de speler, leenden een andere cassette en begonnen één voor één op te nemen, zelfs een liedje per keer, zelfs van de radio. Het was hetzelfde concept toen we deze mixtape maakten: het aansluiten van de USB stick en het kopiëren van de gegevens.
Tony: Het is mixed media, er staan video’s, foto’s en liedjes op. We vinden het heerlijk om dit te verspreiden naar iedereen die in deze cyberpunk cultuur zit.

AVO: Dus, dit is de nieuwe release?
Remy: Ja.
Iwao: Je kunt dit zien als onze album release tour.
Remy: We hadden gewoon niet de tijd om er reclame voor te maken.
Tony: We touren door Europa voor onze mixtape.
*Iedereen lacht*

Remy: Er was een korte tijdsspanne voor de tour, vergeleken met veel van de evenementen die we doen, dus we wilden alles gedaan hebben, dus iedereen werkte zo hard tot op het laatste moment. We werkten 12 uur per dag, Tony was in de studio, de meisjes tekenden de cassettes, ik was de installatie aan het herconfigureren, iedereen deed allerlei werk om alles klaar te krijgen.

AVO: Ben je de Europese tour helemaal moe begonnen of niet?
Tony: Nee.
Remy: We konden in het vliegtuig slapen. Iedereen was op het limiet, maar hier zijn we dan. Zo is het nu eenmaal, tot aan de deadline werk je je kapot.
Tony: Anders maken we ons er zorgen over en denken we na of we het wel of niet goed hebben gedaan. We kunnen er nu op vertrouwen.
Remy: In Okinawa hebben we een uitdrukking: ‘Nankuru nai sa’, het heeft een betekenis van dingen die vanzelf zullen werken. Veel mensen hebben het verkeerd geïnterpreteerd omdat je niet hard hoeft te werken, want het komt vanzelf wel goed. Maar de manier waarop we het interpreteren alsof je er alles aan doet om je ergens op voor te bereiden, dan is dat alles wat je kunt doen. Nadat je dat hebt gedaan, kun je die uitdrukking zeggen. Nu zitten we in het ‘Nankuru nai sa’-deel ervan.

Opmerking: Inmiddels heeft de band een aantal digitale releases gedaan via onder andere Spotify.

AVO: Jullie thuisbasis is het eiland Okinawa. Voor degenen die geïnteresseerd zijn om naar het eiland te komen, wat moet je echt zien of doen op Okinawa?
Remy: Ten eerste, kom naar onze show.
Tony: Bekijk Eisa, dat is Okinawan traditionele uitvoerende kunst, dans en drums. Dat doen ze op straat, tijdens Bon, het dodenfestival.
Remy: Ze hebben zelfs Eisa met 10.000 personen, waar ze van begin tot eind de hele straten vulden, vol met Eisa dansers die allemaal samen dansen. Het is echt iets bijzonders om te zien.
Iwao: Er zijn mensen met grote trommels, kleine trommels, meiden die dansen, draken, clowns die dansen. Er zijn veel verschillende dingen te zien.

Remy: En touwtrekken, ze hebben de grootste touwtrekkerij ter wereld. Zelfs in de Guinness books of Records. Twee meter. Ze doen het midden op straat, in de grootste en drukste straat van Okinawa. Ze moeten het hiervoor sluiten. Duizenden mensen trekken aan het touw. Ik ben er al een paar keer geweest en het ziet er bijna uit als een moshpit. Er zijn ook prachtige stranden om te bezoeken, ze worden de laatste tijd steeds toeristischer. Je kunt de kastelen bezoeken, ze hebben een heel groot aquarium waar ze een walvishaai in hebben en allerlei dolfijnenshows.
Iwao: Habu.
Remy: Habu is een giftige slang op Okinawa, maar ik raad niet aan om een habu te bezoeken.
Mikey: Je kunt er alcohol van maken.
Remy: Er is een likeur met een slang in de fles en die wordt in de alcohol verwerkt. Het heeft een beetje een bite.
Iwao: Je kunt ook bier proberen, Orion genaamd.

AVO: Remy, je hebt ook je eigen bedrijf in de stad Okinawa, genaamd Remy’s waar HighTechLowLife het meest optreedt. Het runnen van zo’n bedrijf en actief zijn in een band, hoe combineer je dit?
Remy: Nou, het is moeilijk. Er zijn veel manieren om elkaar aan te vullen. Een ding van het hebben van een band is dat iedereen zijn eigen taak heeft op een manier die ik kan combineren, van het gebruik van de band om Remy’s te helpen, om meer uit de band te halen. Tony is een producer voor andere lokale artiesten en artiesten van het Japanse vasteland en daarbuiten, zodat hij kan laten zien dat we een legitieme band hebben en dat we het serieus menen. De band kan daar een medium voor zijn. Tegelijkertijd is het aan de andere kant, omdat ik een zaal heb, makkelijker voor de band om een plek te hebben om op te treden. Ik kan optredens organiseren, andere bands moeten wachten om uitgenodigd te worden of moeten hun eigen optredens maken die een stuk moeilijker zijn als je niet over alle middelen beschikt. Met behulp van de middelen die ik heb, van beide kanten, en om alles op elkaar te stapelen, om alles tegelijk op te bouwen, maakt het het een stuk makkelijker om een band op te starten. Maar het is veel werk om te combineren, want je hebt een zekere scheiding nodig. HighTechLowLife en Remy’s zijn twee verschillende entiteiten tegelijk, maar er zijn veel cross-overs, de andere bandleden werken ook als personeel bij Remy’s. Het is makkelijker om te communiceren, iedereen is er meestal, ieders schema is makkelijker te controleren. Dat is een probleem dat veel bands hebben, ze hebben niet hetzelfde schema om de praktijk te coördineren. In principe heeft iedereen hier hetzelfde schema. Het moeilijkste is dat als we ergens gaan optreden, er geen personeel is in Remy’s. Ik heb wel ander personeel, maar dit is de kern. Het heeft veel voordelen, een aantal nadelen.

Tony: En ik verstop me de hele dag in de studio. Als producer produceer ik promomateriaal, niet alleen voor de band, maar ook voor evenementen die plaatsvinden. Dus we bestrijken alle verschillende invalshoeken en tegelijkertijd maken we deel uit van de scene.
Remy: We positioneren ons op alle gebieden van de scene, op het podium, achter het podium, in de studio. In de schrijfzaal, achter de bar, het in elkaar zetten van de gebeurtenissen. Al de verschillende aspecten die de muziekgemeenschap binnenkomen, hebben we iemand op elk voor die plekken.

AVO: Wat zijn je verwachtingen en dromen als band? Plannen voor de toekomst?
Tony: Red de toekomst.
Remy: Precies. We gaan gewoon zo hard en zo ver als we kunnen. We blijven maar razen, klimmen, grijpen elke kans aan en kijken hoe ver we kunnen gaan.

Hartelijk dank aan HighTechLowLife om hun tijd vrij te maken in hun planning om de vragen voor dit interview te beantwoorden, dank aan Anouk van Abunai! voor het regelen van het interview. Houd de website en social media in de gaten (Facebook, Instagram en Twitter) om op de hoogte te blijven datum voor nieuws van HighTechLowLife!