CD Review: BiSH – CARROTS and STiCKS

WACK-supersterren Chittiii, Atsuko, Momoko, Lingling, Aina en Ayuni D zijn terug met hun nieuwste album CARROTS en STiCKS, hun eerste album release sinds 2017 is THE GUERRiLLLA BiSH. Het album bevat een mix van industriële rock, punkrock en popballads, experimentele ondernemingen en de energie die elke BiSH-fan nodig heeft.

Tracklist:

01. DiSTANCE
02. 遂に死
03. MORE THAN LiKE
04. FREEZE DRY THE PASTS
05. CHOP
06. I am me.
07. NO SWEET
08. O・S リンリン
09. まだ途中
10. 優しいPAiN
11. アイデンティティ
12. FiNALLY
13. CAN YOU??
14. GRUNGE WORLD

Het album opent met hun laatst uitgebrachte release DiSTANCE, een melancholieke ballade, die zich afspeelt op een half energieke rock en een half akoestische ondertoon. De zang wordt uitgesproken tijdens de verzen, maar kan tijdens het koor naar achteren worden gedegradeerd en bijna vervormd aanvoelen. Het nummer zelf is een bevredigend stuk, maar had waarschijnlijk beter verder in het album geplaatst kunnen worden.

Het tweede nummer (Finally Dead), had mogelijk het openingsnummer moeten zijn, vanwege de onmiddellijke energie en de krachtige levering – die doet denken aan hun vroege dagen, dit nummer zou zich thuis hebben gevoeld op hun 2016 FAKE METAL JACKET album. Vervormde zang verschijnt opnieuw op dit nummer, maar het voelt bijna intentioneel aan in tegenstelling tot het vorige nummer.

MORE THAN LiKE, draagt een opzwepende melodie, met toonveranderingen door het nummer die passen bij de vocale structuur. De zang is zuiver, maar soms gehaast om de tijd met de melodie mee te maken. Dit is waarschijnlijk het nummer om de hele zomer door af te spelen.

Mogelijk een van de zwakkere nummers op dit album, vanwege de oververzadigde vervormingseffecten, FREEZE DRY THE PASTS, opent naar een industrieel geluid, vergelijkbaar met een lied van Garbage, met een vervormd effect op de verzen en een zwaar, vervormd koor. Met out-of-tune gitaarplukken lijkt het een van hun meer experimentele nummers te zijn.

In tegenstelling tot hun vorige nummer, het vijfde nummer, DROP, schiet het vijfde nummer direct in een techno-dansritme, dat klinkt als een mix tussen TORIENA, PassCode en Neko96. De zang is zuiver, maar getint met een licht glitch effect dat het volume een beetje vervaagt. Een van de leukste nummers vanwege het scherpe contrast met de omringende nummers – al kan ik me niet voorstellen dat het nummer populair genoeg is om een eigen muziekvideo te krijgen.

I am me.,doet denken aan een track van SHISHAMO, met een slap-stijl gitaargeluid dat bijdraagt aan een zomers nummer dat energiek en opbeurend aanvoelt. De zang is helder en de beat is pakkend, het is duidelijk waarom ze vonden dat dit een eigen muziekvideo verdiende.

In hun sentimentele ballad, NO SWEET, horen we hun zang- en toonhoogtemaat, waarbij de zachtheid van de lyrics wordt geëvenaard door een emotionele ondertoon. Als je van ballads houdt, dan is dit zeker een van de standalone tracks op de albums, die blijvend afspeelbaar is.

Met de verplichte ballad uit de weg, vliegen ze in de punkrock-geïnduceerde O・S リンリン binnen, licht vervormde zang leidt de weg naar een snel ritme en een nu-metal stijl rock/rap lyrische uitvoering. Dit nummer klinkt heel erg als een BiS nummer, met een GANG PARADE post-refrein gejuich, maar met de kenmerkende stijl van BiSH. Dit nummer is één van de standalone nummers vanwege de herspeelbaarheid, met de nadruk op de sterke vocale kracht en het heldere geluid.

まだ途中, is een meer typische WACK-nummer dat we inmiddels gewend zijn. Een snelle rocktrack, met een mid-of-the-road zangstijl, die gebruikt kan worden als openingsnummer voor (voeg hier een actueel Anime serie toe). Een mooi nummer, maar mogelijk gewoon een vullend nummer, tenzij je er genoeg naar luistert.

優しいPAiN opent met een mooie elektrische gitaarsolo, maar te veel nadruk op de drums doet de zang bijna verdrinken, die op zich weer een beetje vervormd klinkt alsof ze een oude microfoon gebruiken. Net als bij het vorige nummer is er weinig herspelbaarheid, maar het voelt wel wat nostalgisch aan, alsof het ontworpen is om te passen in de late jaren negentig/begin 2000’s rock playlist.

Er zijn een paar luisterbeurten voor nodig om te achterhalen voor welke stijl ze gaan in track 11, maar hoewel het een beetje ongestructureerd aanvoelt in het ontwerp, de snelle, uitgesproken zang en sporadische mix in zowel heavy als zachte ritmiek, creëren ze een nummer dat de luisteraar meeneemt naar die vroege BiSH periode, toen KiLLLER BiSH werd uitgebracht. Een geweldige punk track die je op zijn minst met je voeten zal laten tikken.

Experimenteel nummer FiNALLY, bevat vibes van nu-metal, glitch-pop en rap, die verrassend goed genoeg samenwerken om een solide stijl te creëren. Het is een van de interessantere nummers op het album en heeft een herspelbaarheid – misschien wel een die geweldig zou zijn om een muziekvideo te hebben om beter te begrijpen.

Het voorlaatste nummer CAN YOU?? is een aanstekelijke, punkrock met een indrukwekkende zanglevering. Een positief, opbeurend zomers geluid. Het best te horen in de auto, luid en met de ramen naar beneden.

GRUNGE WORLD, het laatste nummer op het album, is zo ver mogelijk van de titel verwijderd, met een Ai Otsuka-achtig geluid, een aanstekelijke, aanstekelijke, vrolijke melodie en melancholische zang, het zou goed naast I am me. staan. Gezien de onstuimige stijl van het album is het een interessante keuze voor een afsluitend nummer, want het eindigt niet helemaal op een noot om te suggereren dat het album voorbij is.

CARROTS and STiCKS is het best te omschrijven als een mix van tegenstrijdige klanken, met de kenmerkende BiSH-zang. Het is een interessant album dat probeert nieuwe wegen te bewandelen en te experimenteren met verschillende stijlen, wat verfrissend is, want gezien de populariteit van BiSH kunnen sommige platenproducenten en bedrijven aarzelen om de conventionele ‘mal’ te doorbreken.

De grootste kritiek is dat het soms vervormd kan lijken, waarschijnlijk door de microfoonniveaus in de opnamestudio, waardoor het een beetje een lage kwaliteit en eerlijk gezegd een low-budget effect krijgt. Het is niet duidelijk of dit de bedoeling is, om meer indie te voelen om nieuwe fans aan te spreken, of dat het is gehaast om de kloof tussen de huidige BiS releases te dichten. Dit vervormingseffect ruïneert het album op geen enkele manier, het voelt gewoon niet zo gepolijst aan als de vorige BiSH-releases na 2016.

Al met al is het een sterk album, maar wel een album dat vanaf het begin een volwaardig album had kunnen zijn, zonder de noodzaak om de aparte STiCKS en CARROTS EP’s uit te brengen, die het gevoel hebben dat ze alleen maar een brug hebben gediend om de kloof te overbruggen en onbedoeld de grote verwachtingen rond de release hebben verpest.

CARROTS and STiCKS is verkrijgbaar via online kanalen, zoals CD Japan.

Score: 80/100