CD Review: DADAROMA – dadaism#4

Aan het einde van de zomer kregen de fans van DADAROMA het spijtige nieuws van het vertrek van de drummer Yusuke. Nadat hij gediagnosticeerd was met dystonie in zijn rechter bovenarm heeft Yusuke het moeilijke besluit moeten nemen te stoppen met zijn carrière als drummer. Het slechte nieuws stopte daar helaas niet. Direct erna kregen fans nog een schok toen DADAROMA aankondigde op hiatus te gaan. Dit leek voor velen het einde van de band.

Gelukkig was dit niet het geval en waren de zorgen voor niets. Niet lang na de start van hun hiatus, kwam op 28 augustus de mededeling dat ze een nieuwe drummer hadden gevonden en daarbij dat ze al bezig waren met een nieuw mini album. Vanaf 28 oktober is Ryohei, voorheen bekend als Len van The Black Swan, een officieel lid van DADAROMA. Nog niet eens een maand later kwam Dadaism#4 uit.

Maar met een nieuwe line-up, betekent dat ook een nieuwe DADAROMA?

Vanaf de eerste noot begint het album met een duistere toon die alleen DADAROMA kan creëren. Ze zetten een adembenemende duistere sfeer neer die je inleidt naar de prachtige leugen die 蛍 (Hotaru) schept. Na het duistere intro volgt een rustiger moment dat een bijna veilig gevoel geeft, maar niets lijkt alsof het te vertrouwen valt. Want waar de instrumentalen een rouw vol en wanhopig verhaal vertellen, vertelt het stemgeluid van Yoshiatsu iets totaal anders, iets veel zachter en liefhebbend. Het contrast is genoeg om rillingen van te krijgen, en wanneer de laatste noot eindigt heb je pas door dat je je adem hebt vastgehouden tijdens het gehele nummer. Een waar meesterwerk dat alleen door hun op deze manier uitgevoerd kan worden.

De sfeer die Hotaru nalaat eindigt daar echter niet. Zodra 部屋とブラジャーと私 (Heyato Brassiere to Watashi) begint klinkt het alsof je voet zet in een spook circus. Het nummer voelt alsof het een perfecte match is met Risely Circus, hoewel de vibe veel duisterder is. De melodie is erg op tempo en catchy. Na ieder refrein is er een klein moment waar het lijkt alsof je achtervolgd wordt, alsof het nummer een scenario probeert te creëren waarin je gevangen zit in een plaats waar je niet hoort te zijn en zo snel mogelijk van moet vluchten. Over het algemeen is dit nummer een sensatie om doorheen te gaan en duidelijk een nummer dat typisch DADAROMA genoemd kan worden.

Het moment dat 「トゥルリラ」(Tururira) start, is het moment dat het duidelijk wordt dat dit album niet voor de gevoelige zielen is. Het is vol duisternis en radeloosheid in de eerste helft, en dit nummer is geen uitzondering. In vergelijking is het vorige nummer een zacht liedje. Dit nummer zit vol met droefenis en wanhoop wat versterkt wordt door het koor op de achtergrond gecombineerd met de huilende klanken van Yoshiatsu zijn zang. Het nummer vormt het beeld van een persoon die ten einde raad is, en een onaangenaam uitzichtloos gevoel welt zich op naarmate Yoshiatsu verder zingt. Dit lied heeft geen happy ending.

Met een meer upbeat tempo verlegt カリスマロックスターは売れないぜ！ (Charismarockstar Ha Urenaize) het zware gevoel in een wat lichtere situatie. Vanaf het begin is er een onmiskenbaar verschil in toon ten opzichte van de voorgaande nummers op dit album. Geheel zuiver valt het echter niet te noemen met het bijna spottende valse gezang dat Yoshiatsu uitkraamt. Daarbij is er een intimiderend sensatie het moment dat hij schreeuwt naar de luisteraar. Desalniettemin is er energie te winnen uit het nummer en krijgt de beat het voor elkaar je op te jutten. Persoonlijk is dit toch niet mijn favoriete nummer van het album.

Nog een verandering in toon is terug te vinden wanneer キスをしよう (Kiss Wo Shiyou) begint. Het nummer gaat langzaam van start met begeleiding van piano op de achtergrond. Yoshiatu zingt zacht en teder deze keer en geeft het nummer een lief en vertederende draai. Dit was zeker een rust moment dat nodig was na al de duistere tracks van dit album, en ze hebben het perfect uitgevoerd. Een echte hart-warmer.

A PLAIN volgt, en hoewel het vorige nummer de illusie heeft gecreëerd dat er een zwaar nummer zou komen na zoiets liefs als dat, is dit nummer eigenlijk vrij simpel. A PLAIN begint langzaam tot de instrumenten inspringen. Hierna is er echter weinig verandering in het tempo en de toon. Het is een lekker nummer om zonder na te denken te kunnen beluisteren, en zelfs zonder veel variatie is het niet te flets. Zou ik zeggen dat dit nummer in het album past? Misschien niet. Maar het voelt ook niet misplaatst.

Dan, zo adembenemend als het eerste nummer, start het laatste nummer van het album. Zoals de naam al suggereerd is 狼少年と毒林檎～ Piano ver.～ (Ookamishonen to Dokuringo – Piano Ver.) volledig begeleid door een piano. De eerste noot was al genoeg om kippenvel te vormen en de rillingen worden alleen maar sterken wanneer Yoshiatsu zijn eerste woorden fluistert. Het voelt zo onwerkelijk, zo vol lijden, dat het eerste gedeelte van dit nummer zwaar is om doorheen te komen zonder bijna angstig te worden. Je wordt zo snel meegesleept door de melodie dat je bijna vergeet te ademen, zoekend naar waar de droefenis je naartoe sleurt. Tot het nummer de helft passeert en de toon een 180 graden transformatie maakt in iets prachtigs en intrigerend. De piano klinkt hoopvol en zelfs Yoshiatsu klinkt teder, in zulke mate dat er een warm gevoel door je hele lichaam stroomt. Dit nummer was origineel afkomstig van Dadaism#3, en heeft zeker niet geleden onder deze re-recording. Integendeel zelfs, de transformatie naar een piano nummer heeft van een simpel nummer een meesterwerk gemaakt. Dit zou ik zonder enige twijfel een favoriet van mij kunnen noemen.

Ongetwijfeld is dit album een belevenis van begin tot einde met een hoop contrasten tussen de verschillende nummers. Maar na het een aantal keer na te hebben geluisterd ben ik toch tot een conclusie gekomen. Elk nummer brengt me terug naar een ander era van DADAROMA. Hotaru bijvoorbeeld gaf me vibes van Oboreru Sakana en Heyato Brassiere to Watashi bracht me terug naar Risely Circus. En zo kan ik nog wel een aantal nummers vergelijken, maar het idee is wel duidelijk. Wanneer ik mijzelf opnieuw vraag: “Met een nieuwe line-up, betekent dat ook een nieuwe DADAROMA?”, kom ik toch uit op een simpel antwoord; Zeer zeker niet. Ze klinken nog altijd als een verbeterde versie van hun oude zelf en er is geen onzekerheid terug te vinden waar hun visie ligt. Ik hoop dan ook met deze nieuwe start een hoop meer van dit terug te vinden in toekomstige singles en wat zij ons nog meer te bieden hebben.

Score: 95/100

Tracklist:

01. 蛍 (Hotaru)
02. 部屋とブラジャーと私 (Heyato Brassiere to Watashi)
03. トゥルリラ」(Tururira)
04. カリスマロックスターは売れないぜ！ (Charismarockstar Ha Urenaize)
05. キスをしよう (Kiss Wo Shiyou)
06. A PLAIN
07. 狼少年と毒林檎～ Piano ver.～ (Ookamishonen to Dokuringo – Piano Ver.) (alleen op Type B)