CD Review: I Promised Once – Salvation

Na de release van “The Awakening” heeft I Promised Once niet besloten om het daarbij te laten. De nieuwste release is een volledig album getiteld “Salvation” en bevat 11 tracks waarbij ze laten zien wat ze het beste kunnen: metalcore.

Tracklist:
01. Succubus (feat. SHREZZERS)
02. Picture Perfect
03. Forever Lost
04. Homecoming
05. Departed
06. The Invasion
07. Fall of Adam 1863
08. Chaos is a Ladder
09. Break (feat. Blumio)
10. Lucifer
11. Salvation

Muziek wordt in vele talen naar het publiek gebracht. Je hebt het vast wel eens gehoord als fan van Japanse muziek: “Maar begrijp je eigenlijk wel waar hij/zij over zingt?”. Voor velen van ons is dit niet zo, maar alsnog noemen we onszelf fan. Zo spreken ook vele fans van Engelstalige muziek geen of gebrekkig Engels, maar dit wordt veel beter geaccepteerd door de mensen om hen/ons heen. Engels is namelijk een wereldtaal.

Hier brengt I Promised Once verandering in. Met 3 Japanse en 2 Duitse leden (en een support drummer uit Japan) is er sowieso al een mix van talen aanwezig, waardoor er uitgeweken wordt naar een derde taal: Engels. Af en toe is er wat Japans of Duits te horen, maar de lyrics zijn overwegend in het Engels. Dus de volgende keer als iemand negatief doet over jouw voorkeur voor Japanse muziek schuif je dit lekker naar voren. Het komt uit Japan, dus het is Japanse muziek, maar (overwegend) in het Engels!

Met “Salvation” laat I Promised Once duidelijk zien waar ze goed in zijn: metalcore. Ze voelen zich duidelijk thuis in het genre en beginnen het album daarom ook met “Succubus (feat. SHREZZERS)”. Een metal-achtige intro van melodieuze vrouwenzang, een gitaar solo die zeer vertrouwd aanvoelt in het metal genre, en vervolgens hardrock vocals en een grunt hier en daar.

“Picture Perfect” borduurt vrolijk door op dit thema met een duidelijk metal-thema wat vooral duidelijk vertolkt wordt door het gitaarspel. “Forever Lost” zwakt het een beetje af naar het hardrock-genre met hier en daar een kleine drop naar het iets zwaardere geluid, waar het hele album op gebasseerd is, om vervolgens alles een beetje rustiger te laten verlopen met “Homecoming”. Deze track is een duidelijk voorbeeld van een rock-ballad, wat ik persoonlijk een beetje jammer vind omdat je net lekker in de flow zat van de voorgaande nummers en je dan ineens afgeremd wordt. Het daaropvolgende nummer “Departed” trekt je echter meteen uit de opgebouwde rust met een snelle basis van de gitaar en je bent weer helemaal terug. Een snel nummer met grunts en zang, en je waant je meteen weer terug in de concertzaal.

“The Invasion” opent een stuk rustiger met een piano intro voordat de grunts en gitaar het overnemen. Het is een aggressiever nummer met een wat lager tempo, gedomineerd door grunt-stijl vocals, maar hier en daar komt de gewone zang ook terug om het nummer net iets meer kracht bij te zetten. “Fall of Adam 1863” opent best vrolijk en gaat al snel terug naar de eerder genoemde hardrock, maar is duidelijk een liefdesliedje. Het tempo wordt aardig omhoog gehouden, maar de lyrics vertellen een verhaal van gemis en afwijzing, zonder gelijk triest over te komen.

“Chaos is a Ladder” doet je bijna denken dat je een ander album in je CD speler hebt. Je wordt meteen begroet met overduidelijke metal en grunts en wisselt tussen een sneller en langzamer tempo. Compleet met een gitaar solo en grunts gemixt met normale vocals is er geen duidelijker voorbeeld van heavy metal te vinden op dit album.

Intussen zijn we toegekomen aan “Break (feat. Blumio)”. Een nummer dat direct de andere kant op gaat. Zoals de introductie zelf al aangeeft is het “metalcore meets hiphop” en wordt de diversiteit van de band nogmaals uitgelicht door gebruik te maken van Japans, Duits en Engels. Het resultaat is een club-achtig gevoel wat zich snel weer terug trekt in het signatuur metalcore van I Promised Once. Degenen die geen fan zijn van hiphop hoeven niet meteen te vluchten. De hiphop elementen komen hier en daar terug in het nummer en vertellen een duidelijk verhaal over de moderne media (in het Duits), waarvoor het kort een vrij podium krijgt maar het overheerst het nummer niet.

“Lucifer” begint met een langzaam gitaarspel zoals vaak wordt gebruikt door metal bands, maar wordt al snel bijgestaan door de andere instrumenten om het wat meer snelheid te geven. Een korte solo later voegen de grunts zich bij het geheel en vervolgens de normale zang. Een zware bass en drums komen duidelijk naar voren en maken soms plaats voor de gitaren om hun kunsten te vertonen. Nog een keertje wat extra energie erin! “Salvation” is een instrumentale outro, welke toch op een krachtige manier het album afsluit met een piano, synthesizer en drums op de achtergrond. Een duidelijke afsluiter van het album!

“Salvation” een album welke verschillende sub-genres in de heavy metal mixt met hun core sound metalcore en zelfs hiphop. Het album voelt zeer “Westers” aan tegenover verschillende andere artiesten en hun albums uit metal en vergelijkbare genres die de laatste tijd zijn uitgekomen. De internationale invloed van de verschillende leden van de band is dus duidelijk verwerkt in dit album en geeft een frisse kijk op het genre. Het is zeker een aanrader voor de verlanglijst van de late winter of vroege lente! Ook als je geen fan van metal bent. Door de mix van diverse genres en sub-genres zit er voor iedereen wel iets bij!

Score: 85/100