Een ongewoon festival in Tokyo: beauty;tricker

Hier hebben wij soms festivals waarbij je soms van moet gapen, in de VK wereld zijn er zo nu en dan festivals waar je zware keuzes moet maken omdat je favoriete bands tegelijk spelen!! Een voorbeeld hiervan is het beauty;tricker festival welke plaatsvond op 10 augustus in de O-groep zalen. Hier ben ik geweest en ik wil graag vertellen hoe zo’n festival nou werkt en ik wil je graag meenemen in mijn avonturen op deze bewuste dag.

Om te beginnen was dit festival dus binnen in alle zalen van de O-groep: Tsutaya O-East, Tsutaya O-West, Tsutaya O-Crest, Tsutaya O-Nest en Duo Music Exchange en dus niet buiten zoals vele grote festivals. In het begin toen er nog maar 12 bands waren aangekondigd wilde ik al gaan maar dit werden er steeds meer en meer tot het een totaal was van 49(!!!) bands. En wat voor bands; grote namen, maar ook kleine namen. Van te voren kon je op de site zien wie en waar speelde door de timetable, zoals je ziet een lastige keuze. Mijn keuze was gevallen op: MEJIBRAY, Serial Number, Shounenki, Pentagon en Arlequin. Ik heb expres plaats tussendoor vrij gehouden voor pauzes omdat je dat wel nodig hebt!! Het liefst wilde ik doorgaan maar dat is niet goed voor je. Of ben ik nu een watje? 😉

Zoals velen concerten ging je op nummer naar binnen, maar waar eigenlijk naar binnen? Het was heel erg chaotisch en je stond opgepropt op elkaar tot je nummer werd omgeroepen. Beetje slechte organisatie. De trap richting de O-East zaal was het startpunt, je liet je kaartje zien en je mocht naar boven lopen. (of rennen wat sommige fangirls deden…) Eenmaal boven gekomen kreeg je een bandje om en een booklet met alle bands erin. Vanaf dat moment was je vrij om te gaan, gelukkig hoefde ik niet terug naar beneden te gaan, want ik moest in de O-East zijn voor MEJIBRAY. Mijn hart klopte al gauw sneller, want dit is een band die ik heel graag wilde zien. Er waren al aardig wat mensen in de zaal en er was plaats vrij aan de rechterkant gek genoeg. Hier kon ik zelfs 3e rij staan!! En dat met een slecht nummer…

MEJIBRAY begon netjes optijd, één voor één kwamen de bandleden op en het dak vloog er al af met het intro liedje. Ze hadden pas een mini-album uitgebracht en ik hoopte hier wat van te horen. Jammer genoeg viel het tegen en speelde ze maar één nummer ervan. Je kon zien dat mensen de furi niet wisten op het nieuwe nummer, dat was wel apart omdat ik gewend ben om te kijken naar anderen om te zien wat er gedaan moet worden. MEJIBRAY speelde een oude bekende, Sabato, waar lekker veel headbangen van toepassing is. Ook speelde ze BOWWOW waarin Tsuzuku zijn geliefde konijntje kon na doen en sloten de live af met Messiah waarin geweldig gitaarwerk te horen was. Het geluid stond echter zeer slecht in deze zaal, of het was omdat ik helemaal rechts stond en alleen maar gitaar hoorde. Het was een beetje een domper, erg jammer. Volgende keer beter! Na de live kocht ik wat cheki’s en ruilde ik wat met de fans, iedereen was erg lief tegen elkaar!

Na een korte pauze vervolgde ik mijn weg naar O-Crest voor Serial Number en 1 ding weet ik zeker: ik wil niet meer naar dat zaaltje. Ik denk dat ik 10-12 trappen op moest voordat ik er was. Ik had mijn beweging alweer gehad en was al uitgeput, haha! O-Crest is een erg klein zaaltje en er was niet veel publiek jammer genoeg. Ik stond 2e rij, ver achter de diehard fans. Serial Number had ik al eens gezien en koos weer voor hen vanwege de al te vrolijke muziek. Ze kwamen tegelijk op al zwaaiend naar de fans. Ook dit keer hoorde ik die bekende vrolijke nummers weer, beetje dansen, klappen en zanger Jin was ook weer veel te vrolijk in zijn performance. De furi van Have a Nice Day zit nog steeds in mijn kop. Alhoewel ik het nog steeds niet onder de knie heb (de gitarist lachte me ook een beetje uit..). Denki Girl was ook een nummer wat ze speelde als ik het mij goed herinner. Na 5 nummers was deze live al echter afgelopen, ik had liever meer gehad! Je kreeg een lach op je gezicht ervan!

Hierna volgde een langere pauze en at ik een stevige maaltijd om er tegen aan te gaan. De band die ik nu zou gaan zien was Shounenki, hier ben ik niet zo fan van maar ik hoopte dat ze hun ‘hardere’ nummers zou spelen. Het zaaltje waar zij speelden was O-West en dat was een erg schattig zaaltje, overal waar je stond kon je het podium prima zien. Het was aardig gevuld en je had genoeg ruimte om los te gaan. Shounenki zou ook niet zo lang spelen maar wat ze speelden was prima. Al hun nummers waren van de PVs, dus als je die maar gezien had kon je al lekker meedoen. En dat is maar goed dat ze dat gedaan hebben want ik vind dat dus de leukste nummers van hun. Ook het foute BANG ME was te horen en erg geliefd bij de fans. De zang is net zoals goed als op de CD’s en het beviel mij prima. Dit was een geslaagde live!

Toen ik de O-west uitkwam zag ik een enorme rij staan voor de Duo Music Exchange, ik had een voorgevoel en dat gevoel was goed. De rij was voor Pentagon en ik vreesde het ergste, namelijk dat mensen er niet meer bij konden!! Pentagon is erg populair en het zaaltje is niet zo groot. Uiteindelijk kwam ik erin, maar ik stond wel opgepropt, niet eens ruimte om je armen de lucht in te doen. Ook stonden er een paar hele grote palen midden in de zaal, wie heeft die constructie bedacht?! Zo nu en dan zag ik wat lopen op het podium en Pentagon’s muziek was verder geweldig! Ze hebben onder andere: Shonen Waltz, Fatima, Hitokui Teddybear en de nieuwe single gespeeld. Het publiek voorin had gelukkig wel de ruimte om los te gaan, de band had dus niet een stilstaand publiek gelukkig.  Na de live cheki’s gekocht met op de achtergrondmuziek van BugLug want de tafels met merchandise waren bij de O-East zaal. Die dus ook nog een beetje meegemaakt.

Als laatste was Arlequin aan de beurt, die ik eigenlijk niet van plan was om te zien, omdat ik ze de dag ervoor had gezien. Ik was echter zo enthousiast dat ik ze nog een keer moest zien. Ik had het handdoekje mee zodat ik een beetje bij de meute hoorde. Tot mijn verbazing had Arlequin niet hun outfit aan die ze de dag ervoor aan hadden! Ze hadden hun Eclipse outfits aan, die van hun allereerste PV! Dat was een leuke verrassing! Arlequin had wederom weer een hele goede setlist met veel headbangen. O-East was prima gevuld en iedereen had genoeg ruimte om te bewegen. De muziek stond dit keer wel goed afgesteld in het zaaltje, een opluchting. Arlequin vloog zo voorbij en daarmee was mijn dag ook afgelopen.

Beauty;tricker was een prima festival met veel keuze aan bands, de organisatie bij het binnen laten van iedereen kon beter en de geluidsinstellingen bij MEJIBRAY kon ook beter. Je drankje was gratis en ik heb mij prima vermaakt. Als extra entertainment zag je zo nu en dan bandleden voorbij lopen als je buiten stond, sommige in hun podiumkleren en andere weer in normale kleding. Ook botste ik bijna tegen Pentagon aan een beetje verderop in Shibuya toen ik wat ging eten. Het beste is dan dat echt niemand op de bands afgaat. En als je buiten gegil hoorde dan was het omdat 2 vriendinnen elkaar eindelijk weer zagen na een lange tijd.