Eenmaal in Japan word je overladen met diverse onderwerpen die je meestal tegenkomt (in de dealerroom) bij Japan gerelateerde evenementen en conventies. Eén van de dingen die ik heel vaak tegenkwam tijdens mijn eerste trip in Japan was BL. BL staat voor Boys Love en in Japan heb je genoeg mogelijkheden om ermee in aanraking te komen. Het maakt niet uit of het de Mandarake, ALTA, TSUTAYA of een andere boeken- of anime of manga gerelateerde winkel is, overal is wel iets te vinden van BL.
Al lopende in de Nakano Broadway – die trouwens supertof is met al die anime, manga en muziekwinkeltjes bij elkaar – loop ik één van de diverse Mandarake’s binnen. Als ik in de vitrine had gekeken, dan had ik geweten dat dit de BL afdeling is met manga en doujinshi. Genoeg meiden die lekker aan het snuffelen zijn naar goede titels. Je wordt verwelkomt door één van de medewerkers als je binnenkomt, maar niet dat je in een korte tijd hijgend in de nek dingen opgedrongen krijgt als je eenmaal iets langer blijft staan bij een bepaalde kast. Nu is mijn Japans nog steeds niet al te best, dus ik doe er gewoonweg al wat langer over om iets te begrijpen. Maar dat kun je dus makkelijk doen in Japan. Al zou je in zulke winkeltjes wel gauwer in de weg staan, gezien het behoorlijk volgestouwd staat met kasten. De heerlijke sfeer van rustig snuffelen in de boeken doet mij een beetje denken aan toen ik geregeld naar de bibliotheek ging om boeken te halen. Ik was op zoek naar een bepaald onderwerp en bekeek meerdere boeken om uiteindelijk met een aantal weg te gaan om uit te lenen.
Ik liep tijdens mijn trips in Shibuya al diverse keren langs de TSUTAYA. Ik was benieuwd naar de inhoud van de winkel; ik zal al staan dat deze winkel muziek verkoopt, maar ook manga. Dus toen ik eindelijk de tijd had om naar binnen te lopen, werd ik geconfronteerd met de mooie displays met promotie van diverse Japanse en westerse artiesten. Ik wilde de gehele winkel bekijken, dus begon eerst met de manga. Eenmaal op de afdeling draaide ik mij om en werd ik geconfronteerd met de covers van de manga Super Lovers. De anime was op dat moment net afgerond, dus was het blijkbaar voor de winkel genoeg reden om de manga te promoten.
Daarover gesproken; in de diverse ALTA winkels in Tokyo zijn ook winkels te vinden die BL (merchandise) verkopen. Al is het meer gemengd met andere manga en anime merchandise en is het soms goed zoeken. Nu was ik meer op zoek naar merchandise van Owari no Seraph, maar kwam ik terecht bij een hoekje die Ten Count merchandise bevatte. Of ik loop op de vijfde verdieping van de ALTA in Shinjuku en zie dat er een Premium Shop is geopend van de anime Super Lovers, met een kleine tentoonstelling en natuurlijk verkoop van merchandise. Echt op zoek hoef ik niet te gaan; BL vindt mij, blijkbaar.
In Ikebukuro liep ik specifiek de Mandarake, net voorbij de muziekwinkel Brand-X, binnen. Hier werd duidelijk bij de ingang aangegeven dat er BL te vinden was, maar ik kwam natúúrlijk voor ARASHI en al die andere boybands! Je wordt ook direct verwelkomt door de merchandise van de diverse bands, pas achteraan stonden de BL manga, doujinshi en merchandise. Het lijkt toch net iets weggestopt. Je kunt op je gemak rondkijken, niemand die je raar aankijkt omdat je bij een bepaald genre staat te kijken.
Het kijken naar manga is leuk, maar het vinden van bepaalde namen is wat lastiger. Als je met het alfabet in je hoofd zit te kijken in diverse winkels, dan kom je er verward uitlopen zonder aankopen. In sommige boekenwinkels staan de boeken bij elkaar van dezelfde uitgever, bij andere winkels staat het op de Japanse alfabetische volgorde. Deze staat bekend als gojū-on, 50 karakters in kana (hiragana of katakana) die corresponderen met één geluid in de Japanse taal. Als je dat niet door hebt, dan sta je wat langer te kijken. Nu hou ik zelf van snuffelen, dus voor mij is dat geen probleem.
Genoeg te zien en te koop, ik kan mij voorstellen dat manga liefhebbers behoorlijk wat willen inkopen, gezien de prijzen van manga nogal laag zijn. Maar sommige Japanners kopen manga om het één keer te lezen en dan weg te doen. Terwijl ik juist de manga koester in mijn mooie boekenkast die steeds in de YouTube video’s te zien is. Over het algemeen heb ik mij best wel moeten inhouden met het inkopen van manga. Nu heb ik wel een aantal gekocht, maar gezien mijn Japans nog te wensen overlaat heb ik het bij een aantal gelaten. Het moet als motivatie dienen om Japans te leren, maar nu toch eens eraan beginnen!
Die paar weken in Japan maakt mij geen expert, maar de keren dat ik per ongeluk of expres de BL afdeling inliep van een winkel zag ik wel dat er diverse leeftijdscategorieën te vinden waren die op zoek waren naar een nieuwe aankoop. En de meesten leken relaxed te snuffelen door alle boekjes om uiteindelijk met de juiste weg te lopen naar de kassa. Er lijkt geen gêne te bestaan. Ik was in de veronderstelling dat die wel zou bestaan, juist omdat bijvoorbeeld ‘otaku’ meer een scheldwoord is dan een liefkozend naampje – terwijl dat in het westen als naam wordt gebruikt waar je trots op kunt zijn. Dus dan zou dat ook zo zijn wat betreft de diverse genres en helemaal als het onderwerpen zijn zoals seks.
Nu moet ik zeggen; ik liep de Mandarake binnen in Akihabara. Supertoffe winkel met al die verdiepingen; maar zo liep ik per ongeluk de hentai afdeling binnen. Je merkt het trouwens gauw genoeg door de diverse covers die niks te raden laten. Maar gelukkig kijkt niemand meer raar op van al die bezoekers. Dat scheelt! En in principe ben ik geheel nieuwsgierig aangelegen, dus ik loop gewoon een winkel binnen en zie wel wat ik tegenkomen. Misschien kom ik juist iets tegen wat ik anders nooit zou tegenkomen! Dat zou zonde zijn, nietwaar?
