In 2014 mocht ik getuige zijn van een van de shows van DaizyStripper in Shizuoka en in 2015 is het mij gelukt om ze maar liefst 3 keer tijdens hun NEVER ENDING SIRIUS tour te zien! Van elke show maak ik een verslag dus speciaal voor AVO een 3-reekse verslag van deze zeer aparte band!
Het middelste concert van de reeks vond plaats in Shinyokohama NEW SIDE BEACH, ook niet echt in de buurt maar dichterbij dan Mito. Voor de live had ik als opwarmer al een paar uur in de karaoke gezeten, ik was er klaar voor. Ook dit keer wat merchandise van te voren gekocht want ik wilde stiekem wel de armbandjes hebben. Ik was al eerder in dit zaaltje geweest en wist hoe groot het was. Ik was benieuwd hoe gevuld DaizyStripper deze zou krijgen en dat was nog aardig wat! Ik stond 2e rij in het 2e vak naast 2 kleine meisjes, ik voelde me een beetje schuldig voor mijn lengte. Er hing een digitale klok in de zaal dus je wist meteen hoelaat het was. Alleen hadden ze heel gemeen de klok uitgezet toen het concert moest beginnen. Wederom met een kleine vertraging hoorde je de eerste klanken van ‘La Vie en Rose’ en pakte iedereen elkaars hand weer vast.
Tijdens Seaside Avenue konden bassist Rei en zanger Yugiri weer niet van elkaar afblijven en moesten per se elkaar weer een kusje geven. Ik was er dit keer alleen niet meer zo verbaasd van. Tranen schoten in mijn ogen toen ik de eerste woorden van Dandelion hoorde. Het eerste nummer wat ik van DaizyStripper jaren terug hoorde, hoorde ik nu weer maar dan live en het was nog net zo prachtig als de eerste keer. Tijdens de MC ging gitarist Mayu de merchandise promoten en dan voornamelijk de spiegel. Hij vertelde over het design en noemde redenen op waarom je deze mooie spiegel moest kopen. Voordat hij aan de derde reden kon beginnen liet hij de spiegel vallen al roepend: Hij is onverwoestbaar! Hij raapte de spiegel op en maakte hem voorzichtig open, eenmaal toen iedereen zag dat het nog heel was kreeg Mayu een applaus.
Een ander nummer wat uit de setlist sprong was Tsuki ni juusei, die had ik nog nooit eerder live gehoord. Een prachtstuk waar ik bijna van in tranen schoot. De mooie klanken van Ameoto no Waltz volgde dit prachtstuk op waardoor de dromige sfeer in de zaal bleef hangen. Maar daarna was het weer gedaan met die sfeer en kwam het hardere tevoorschijn. Ook dit keer gingen er wederom weer liters water leeg bij BLACK DROPPer. Ik wilde eerst niet naar voren gaan omdat ik zo ver weg stond maar ging toch uiteindelijk toen Nao met een grote 2 liter fles kwam. Ik dacht bij mezelf: ‘Kom maar op’ en hij gooide het ook daadwerkelijk over mij heen. Had ik niet gedacht, ik was weer lekker doorweekt. Bedankt Nao. Hierna weer het rustige gedeelte en de band verliet het podium, wat zal er dit keer als encore terugkomen?
Het antwoord liet lang op zich wachten en ik werd doodmoe van het encore roepen. Dit keer kwam er een drietal op het podium bestaande uit: Gitarist Mayu, Bassist Rei en Drummer Kazami. Een instrumentaal werk zou het weer worden, maar ik had het mis. Kazami dook niet achter zijn drumstel, hij pakte een microfoon! Met zijn drieën gingen ze het nummer Clavier – Yume Hikou spelen en ik heb nog nooit een drummer beter horen zingen dan de echte zanger van de band. Kazami kon echt heel goed zingen en mijn hoofd was in de wolken. Daarna kwam de rest van de band weer en bliezen het dak er nog eventjes af en als afsluiter weer een ‘split’ encore met het nummer Shuumai. Het ritme was hetzelfde als het vorige concert alleen nu moesten we ‘Shuumai’ roepen. Wat is het toch met Japanners en eten?
Setlist
01 La Vie en Rose
02 LIVE or DIE
03 理想 (riso)
04 Seaside Avenue
05 SUMMER VACATION
06 ダンデライオン (dandelion)
07 QUALTIER LATIN
08 月に銃声 (Tsuki ni juusei)
09 雨音のワルツ (Ameoto no Waltz)
10 ヒステリカ (hysteria)
11 酸欠革命 (Sanketsu kakumei)
12 GIRL HUNT
13 BLACK DROPPer
14 DEAR MY SIRIUS
15 SWEET DREAM
En1 まゆ.Rei.風弥
〔Clavier”夢飛行”〕(Clavier – Yume Hikou)
En2 Little Ballerina
En3 decade
W En ご当地ソング〔焼売〕(Shuumai)
