Om te zeggen dat het tweede album van Esprit D’Air een moeilijke geboorte had, zou zacht uitgedrukt zijn. Oorspronkelijk startend in 2018 werd Oceans abrupt stopgezet toen zanger Kai het jaar daarop zijn laptop (samen met de back-upbestanden) gestolen werd. Snel doorspoelen naar 2022 en Oceans werd eindelijk uitgebracht, en als er ooit een album het wachten waard was, dan is het zeker Oceans.
Into The Oceans is een uitgebreide, instrumentale opener die de enorme omvang van een wijd open zee vastlegt. Het is dromerig, buitenaards en vervoert de luisteraar naar een andere dimensie met een hypnotiserend ritme die thema’s introduceert die door het hele album zullen weerklinken. Oceans kan gemakkelijk worden opgevat als een conceptalbum, aangezien de meeste nummers op de een of andere manier verband houden met de zee, ook is het een plaat die het best in één keer kan worden geluisterd, en zelfs met een lange speelduur (75 minuten) is dat geen echte moeite. Vernoemd naar een mythisch zeemonster schommelt Leviathan tussen luide en rustige passages; Het is een ballon die naar de hemel vaart, maar hij wordt aan de grond gehouden door een sterk ritme en die twee worden gecombineerd om een interessante spanning van tegenstellingen te creëren. Er is een duw- en trekbeweging door Oceans heen die zorgt voor een interactieve luisterervaring en je volledige aandacht vereist.
In alle opzichten is Esprit D’Air de zanger Kai. Hij componeerde alle liedjes en bespeelde de meeste instrumenten. Het is altijd een zorg wanneer een artiest de volledige controle over een project overneemt, want zonder andere input kan een album eendimensionaal en statig worden. Kai overwon dit probleem door samen te werken met een groot aantal artiesten, die elk een uniek tintje aan Oceans geven. Ryo Kinoshita (van Tokyo metalcoreband Crystal Lake) maakt een gastoptreden in het nummer The Abyss en zijn onaardse grom verandert het liedje in een prachtig beest dat, als een anker vastgebonden aan een drenkeling, de luisteraar meesleurt naar uitzinnige diepten. Die tegenstellingen zijn duidelijk aanwezig, aangezien Ryo’s grom dient als een filter om Kai’s zuivere zang te benadrukken en ze heel goed combineren. Op dezelfde manier brengt Ben Christo (gitarist van gothic rocklegendes The Sisters Of Mercy) zijn magie naar Dead Zone en geeft het nummer een verontrustende, spookschip sfeer.
Oceans is een album dat voortdurend van vorm verandert (eerder als een buitenaardse levensvorm) en Nebula flitst van luidspreker naar luidspreker als een vallende ster die opbrandt wanneer hij de atmosfeer van de aarde binnendringt. Het is een explosief nummer dat zichzelf dreigt op te branden door zijn eigen hectische energie, aangezien de zang in dubbele snelle tijd wordt geleverd en de gitaren even wispelturig zijn, dit maakt de etherische toetsen die de komst van Amethyst inluiden nog spannender. Als we het einde van onze reis bereiken, laat een HEAVYGRINDER-remix van Leviathan nieuwe aspecten van het nummer zien en geeft het een bijna industrieel gevoel. Het voorlaatste Serafine bevat een mooie vocale show van Kai die het nummer een grandioos gevoel geeft wat ons klaarmaakt voor de afsluiting van het album, nog een remix van Leviathan. Ditmaal geeft Shirobon het nummer een oorlogszuchtige mix en het is er een die ervoor zorgt dat dit album lang in het geheugen zal blijven leven.
Ik denk dat alle tegenspoed die deel uitmaakten tijdens de opnamen van Oceans daadwerkelijk hebben bijgedragen aan het vormgeven van de unieke esthetiek van het album en dat het zich onderscheidt als een van de beste rockplaten van 2022.
Esprit D’Air gaat binnenkort op tour door het Verenigd Koninkrijk, met shows in Londen, Newcastle-Upon-Tyne, Glasgow en Manchester.
