CD Review: NOCTURNAL BLOODLUST – UNLEASH

Dit mini-album is de eerste release van NOCTURNAL BLOODLUST na het vertrek van Cazqui en Daichi vorig jaar en de nieuwe gitarist Rin die hun beiden verving. Dankzij de vroegtijdige release van de muziekvideo voor Thank You via het YouTube kanaal van de band waren wij al in staat om een kleine preview krijgen van wat ons te wachten stond met de nieuwe richting die NOCTURNAL BLOODLUST ingeslagen was. Op een nogal brute manier, want de titel Thank You droop van het sarcasme. Als dit een indicatie was voor de rest van het mini-album, dan konden we ervoor gaan zitten. En dat konden we inderdaad.

Met de toevoeging van Rin is het geluid van de band aardig wat veranderd, want natuurlijk kan één gitarist niet het werk leveren wat normaal door twee gitaristen gedaan wordt. Maar in plaats van het een beetje omlaag te schroeven deed de band het tegenovergestelde en zetten ze juiste een tandje bij richting het Metalcore genre met krachtigere drums en bas, maar ook met een gitaar die deze stijl complimenteert. De Visual Kei invloed van het visuele plaatje is bijna helemaal verdwenen, maar dit doet geen afbreuk aan de band, want er is een geluid te horen wat ik niet meer heb gehoord sinds de eerste releases van de band (zoals het eerste mini-album Ivy en de Last Relapse single die daarop volgde).

Tracklist:
01. Prologue
02. Thank You
03. マッチョ オブ ザ ワールド (Macho of the world)
04. SHOWTIME
05. Satanic Corner
06. hPa
07. 少年時代 (Shounen jidai)

De Prologue, die dient als een kalme introductie voor het mini-album, zou je aanvankelijk kunnen doen afvragen of je stereo wel in orde is vanwege het zachte begin van een hartslag, maar zodra deze overgaat in een donderslag die gepaard gaat met drums en symfonische invloed wordt de anticipatie meteen opgebouwd ter voorbereiding zodat het album precies kan doen zoals de titel al suggereert: zichzelf “UNLEASH”-en (loslaten) op de luisteraar.

Na de intro rollen we meteen in Thank You, zonder ook maar een moment stilte te krijgen. En ook hier doet de mini z’n naam al eer aan, er wordt hier absoluut iets losgelaten. Hoewel het niet het zwaarste of snelste nummer op de release is zet het duidelijk een toon aan met z’n sarcastische lyrics: “Sterf ten minste 3 keer en start je leven overnieuw.” en later “Eigenlijk, sterf 100 keer, begin opnieuw, en waag het eens om terug te komen.”. Deze hebben zeker nog dezelfde impact as de muziekvideo had. (Omdat ik ook een review heb gemaakt van de muziekvideo zal ik hier verder niet te diep op ingaan.)

マッチョ オブ ザ ワールド (Macho of the World) volgt onmiddellijk, en pakt het tempo meteen op door Rin’s gitaar skills te laten zien door middel van krachtige riffs voordat Hiro z’n scream-vocals in de mix gooit. Er zitten ook rap-elementen in dit nummer, net als in z’n voorganger. Een veelgebruikt nieuw geluid wat je door deze mini vaker zal horen. Het is iets nieuws wat niet terug te vinden is in vorige releases, maar de combinatie van verschillende genres is zeker geen slecht idee. Het geeft een minder zwaar overhangend gevoel tegenover een voornamelijk Metalcore-gericht geluid. Hoewel Metalcore duidelijk de boventoon voert is het ook erg leuk om te horen wat een diversiteit Hiro als zanger kan produceren met zijn stem.

Zodra SHOWTIME begint weet je precies hoe laat het is. Het is showtime. Het tempo ligt iets lager wat betreft de instrumenten, maar dit geldt niet voor de zang. Ook hier worden elementen en stijlen gebruikt die we van vorige releases kennen, waaronder ook de scream-vocals, evenals een nieuwe variant van clean vocals die we Hiro nog niet eerder hebben horen gebruiken, tot dit album. Want hier zijn ze duidelijk een terugkerend element.

Als je bekend bent met de hoge-noot scream vocals van Hiro dan zal Satanic Corner je niet verrassen. Het trekt de overschaduwende toon meteen omlaag naar een zwaardere sound, maar het bevat ook lyrics als “Waarom maak je me altijd aan het huilen?” en “Je bent een godvergeten klootzak.” (pardon voor mijn taalgebruik in deze, trouwens) om z’n punt duidelijk te maken: er wordt hier niet gegrapt. Op dit moment begint er langzaam vragen op te komen van wat hier nou precies losgelaten is, want er is ontzettend veel emotie in dit album gestopt waarvoor je even tussen de regels door moet lezen. Dit nummer is duidelijk agressiever dan z’n voorgangers, maar het geeft ook het gevoel alsof er een gesprek gevoerd wordt, waar wij maar een kant van kunnen horen.

hPa volgt direct, en maakt het geheel wat vrolijker door toevoeging van wat vrolijkere noten naast de krachtige drums van Natsu. Daarnaast laat ook dit nummer wat vocal-stijlen van Hiro zien die we gewend zijn van voorgaande releases, aangezien hij een aardige verzameling van verschillende “stemmetjes” gebruikt tijdens z’n carrière om er wat variatie in te brengen. hPa wordt meestal gebruikt om luchtdruk te meten, en dat het in dit nummer “variabel” is, aangezien er een constante wisseling is van een lichter, sneller tempo en een zwaardere stijl. Dit alles zorgt er wel voor dat het een interessant nummer is om naar te luisteren, en het is ook erg gemakkelijk in te komen.

Met het laatste nummer van het album, 少年時代 (Shounen jidai), kan er een ding gezegd worden: ieder album heeft een ballad nodig, en je raad het al, dit is ‘m voor dit album. Hiro heeft tot nu toe voornamelijk z’n scream- en agressieve vocal stijl gebruikt, maar dit nummer is meteen een flashback naar een ver verleden van NOCTURNAL BLOODLUST ballads. Hier worden alleen z’n clean vocals gebruikt, waardoor het meer een Rocknummer geworden is dan iets anders, maar het is een totale ommekeer van de rest van het album. Alsof het een opluchting is om al het voorgaande van zich af te brullen. De vibe van het hele nummer is anders, en heel erg bekend als je hun voorgaande werken gehoord hebt. Eigenlijk klinkt het zelfs best wel lief. Een verrassende, maar passende afsluiting van dit mini-album. Waar Prologue de spanning opbouwde laat 少年時代 je duidelijk weten dat dit het einde is, op een kalme en rustige manier.

Conclusie:
Er is duidelijk iets “unleashed” met dit album. Er is een hoop werk in deze release gestoken, maar het lijkt er ook op dat er veel frustratie is geweest als je naar de lyrics kijkt. Wat er tussen de members gebeurd is is gewoonweg triest, en ik had persoonlijk gedacht dat het vertrek van beiden gitaristen het einde zou betekenen voor NOCTURNAL BLOODLUST. Maar in plaats daarvan hebben Hiro, Masa en Natsu mijn ongelijk bewezen door het onmogelijke te doen: ze zijn sterker teruggekomen dankzij de hulp van Rin. Het visuele plaatje en het geluid van de band mogen dan veranderd zijn, maar de terugkeer naar een zwaarder core sound lijkt precies te zijn wat de band nodig had om z’n “vuur” terug te krijgen. Zeker voor Hiro, wie z’n skills meer en meer laat zien door dit hele album. Er waren een paar kleine dingetjes die het niet helemaal zijn voor mij, maar deze stonden niet in de weg om dit album toch een “fantastische” beoordeling te geven. Met de vorige release, WHITEOUT, nog in m’n achterhoofd zorgt deze release ervoor dat de naam NOCTURNAL BLOODLUST zo bruut is als hij zou moeten zijn.

… Tenminste…
Dat is wat ik aanvankelijk wilde zeggen als mijn conclusie. Aangezien er iets nieuws gebeurd is voordat ik klaar was met deze review. Nieuwe gitarist Rin werd gepakt met een lading cannabis, wat in Japan heel wat serieuzer genomen wordt dan wij hier in Nederland gewend zijn, en dit gebeurde ook nog vlak voordat de promotie-tour voor deze mini van start zou gaan. Rin werd gearresteerd, en besloot zich uiteindelijk terug te trekken waardoor NOCTURNAL BLOODLUST achter bleef in een vergelijkbare staat van gebroken gevoelens zoals ze al waren na het vertrek van de gitaristen vorig jaar. Het leek er zelfs even op alsof de heren het bestaan van deze mini wilden vergeten, aangezien de muziekvideo van YouTube werd gehaald, en de social media accounts een mix werd van het oude (voordat Rin erbij kwam) en het nieuwe design.

Ik hoop echt dat ze het voor zichzelf uit kunnen zoeken en alles op een rijtje kunnen zetten, want ik blijf de potentie van deze heren zien. Zeker omdat ze al hebben laten zien dat ze terug kunnen komen na iets vreselijks. Ik kan alleen maar hopen dat ze dit zelf ook zullen zien, en nog sterker terug zullen komen dan wat ze hier geprobeerd hebben.

Score: 85/100