De zomer is voorbij en de wintertijd is vorig weekend ingegaan. Nu mogen we terug gaan kijken op die mooie zomer. Een CD die perfect bij de zomer past is het mini-album van cali≠gari: 憧憬、睡蓮と向日葵 (doukei suiren to himawari).
Na het album 12 in maart 2015 was het voor de band tijd voor een mini-album, de tweede release na het vertrek van drummer Makoto in 2014. De drie bandleden, gitarist en bandleider Ao Sakurai, bassist Kenjirou Murai en zanger Shuuji Ishii, lijken nog steeds een robuuste band te vormen en leveren met veel zelfvertrouwen een CD af met de zomer als concept.
Tracklist:
01. 薫風、都会、行き行きて (kunpuu tokai yukiyukite)
02. ギラギラ (giragira)
03. 陽だまり炎 (hidamari honoo)
04. 蜃気楼とデジャヴ (shinkirou to deja-vu)
05. アレガ☆パラダイス (alega paradise)
06. 憧憬、睡蓮と向日葵 (doukei suiren to himawari)
De zomer begint al met de cover, de jewelcase is blauw, maar de foto van de cover is ook blauw. Groen, zonnebloemen, lelies en zwanen die badderen in het water die gekust wordt door de zon. De titels van de liedjes geven ook een zomerse vibe af, maar hoe zit het inhoudelijk met de liedjes?
De eerste indruk van het mini-album was niet meteen een goede treffer: de zomerse vibe komt direct goed over, maar het lijkt nog niet echt te pakken. Dat zal misschien te maken hebben met het feit dat de band geregeld experimenteren met hun sound en vaak genoeg afwisselen met serieuze en minder serieuze liedjes. Een CD die moet groeien komt wel vaker voor. Het duurde ook wel even voordat het begon te dagen, misschien omdat het anders overkwam dan dat de muzikanten het bedoelden, want pas tijdens mijn eerste trip in Japan in de hete junimaand leek de CD als puzzelstukjes in elkaar te vallen.
Het mini-album is een mix die je kunt meegeven aan grote steden zoals Tokyo: het kan er levendig en druk zijn, maar ook rustig, maar zeker niet doodstil. Wat je bij deze CD kan voorstellen is een mooie zomerdag waarbij de zon volop schijnt en je bent op weg naar jouw eindbestemming, dat kan lopend zijn, maar ook met het openbaar vervoer waarbij je de omgeving aan je voorbij ziet gaan.
Een perfect liedje voor het reizen met de metro of trein is 薫風、都会、行き行きて (kunpuu tokai yukiyukite). De stem van Shuuji in dit liedje is heel rustgevend in dit liedje, waardoor het ervoor zorgt dat je kunt wegdromen bij dit liedje. Maar het is nog net niet al te dromerig, want de instrumenten zorgen ervoor dat het liedje bruisend blijft. 陽だまり炎 (hidamari honoo) en 蜃気楼とデジャヴ (shinkirou to deja-vu) vallen ook een beetje in dezelfde categorie, maar is eer upbeat. Daarbij haalt laatstgenoemde track een beetje het erotische aspect van ‘eroguro’ die we gewend zijn van de band naar voren. Dit wordt vooral aangewakkerd door de stem van zanger Shuuji die een beetje lijkt te zuchten.
Het mini-album is niet alleen maar rustig en dromerig; het door de gitarist en bandleider geschreven liedje ギラギラ (giragira) is een goed voorbeeld van geinig en aanstekend upbeat liedje die ervoor zorgt dat je niet stil kan blijven zitten. Goed is te horen hoe Shuuji en gitarist Ao samenwerken en er een geinig liedje van maken waarbij het refrein goed mee te zingen valt. Een ander zeer dansbaar liedje is アレガ☆パラダイス (alega paradise), welke zeer vrolijk is in vergelijking met de andere liedjes op het mini-album.
Het liedje die het beste het concept lijkt over te brengen is de titelsong: 憧憬、睡蓮と向日葵 (doukei suiren to himawari). Het is een ballad met veelal de dromerige stem van Shuuji die wordt versterkt door de synthesizer op de achtergrond. Dit met later een gitaarsolo van Ao maakt het liedje zeer melancholisch, alsof er teruggekeken wordt naar de mooie zomer. Het geeft je nog even de tijd om weg te dromen. Daarmee is de titelsong een prachtig sluitstuk van het mini-album.
De stem van Shuuji is over de gehele CD gesproken zeer aangenaam om te horen. Hij heeft een mooie vibrato en kan op vele momenten zeer goed spelen met zijn stem, waardoor hij op het ene moment zeer krachtig is en op andere momenten dromerig. Al was het op deze CD minder vaak dan je gewend zou kunnen zijn van de zanger. Instrumentaal zit de CD zeer goed in elkaar. Van begin tot eind weet de band het concept over te brengen en zorgt het ervoor dat de ruimte waar de muziek in beluisterd wordt omgetoverd wordt in een warme zomerse omgeving. De liedjes passen zeer goed bij elkaar en passen zeer bij cali≠gari – al zullen nieuwkomers het wat moeilijker kunnen verwerken – gezien deze CD toch hier en daar afwijkt van het materiaal dat de band heeft uigebracht. Toch komt de cali≠gari-vibe goed over, dit zal te maken hebben met de gekheid van Ao – die hij veelal verwerkt door het schrijven en componeren van de liedjes – in combinatie met de herkenbare stem van Shuuji en opvallende basstonen van Kenjirou.
Score: 80/100
