CD Review: Dir en Grey – Arche

Wanneer je naar bekende Japanse bands vraagt zal Dir en Grey er ongetwijfeld tussen zitten. Dir en Grey is een al wat oudere Japanse metalband die is opgericht in 1997. Vroeger stond de band bekend als Visual Kei band, maar omdat ze zoveel verschillende genres hebben en telkens aan het experimenteren zijn ze in het hokje metal geplaatst.

In 1999 produceerde Dir en Grey hun eerste album genaamd GAUZE met de hulp van X Japan lid Yoshiki Hayashi. Inmiddels zijn er meerdere albums, singles en DVD’s geproduceerd door de jaren heen en zal AVO je meenemen in de wereld van Dir en Grey tijdens het review van het in 2014 geproduceerde album Arche.

Tracklist:
01 Un deux
02 Shoshaku
03 Uroku
04 Phenomenon
05 Cause of fickleness
06 Tousei
07 Rinkaku
08 Chain repulsion
09 Midwife
10 Magayasou
11 Kaishun
12 Behind a vacant image
13 Sustain the untruth
14 Kukoku no kyouon
15 The inferno
16 Revelation of mankind

De eerste twee nummers, Un deux en Shoshaku, beginnen vrij rustig en bouwt de kracht die Dir en Grey met zich meebrengt zich op. Dat is dan ook goed te horen wanneer Uroko begint. Het nummer heeft die typische stijl die Dir en Grey onderscheidt van overige bands. Het harde drum en gitaarwerk tegenover de zweverige, hoge opera-achtige stem van Kyo geven een machtig en krachtig geheel met af en toe wat vette grunts tussendoor. Na het heftige nummer Uroku wordt je meegesleurd in de dromerige, wazige wereld van ‘Phenomenon’ waarin vrij langzame maar enigszins griezelige muziek wordt gespeeld. Kyo’s stem klinkt ver weg aan het einde van een tunnel en hierdoor lijkt alles nog meer zweverig. Al gauw is het gedaan met de rust en geeft ‘Cause of fickleness’ dat echte metal gevoel met harde muziek op een hoog tempo gevuld met grunts, je zou er bijna van gaan headbangen achter je pc!

Na een prachtige instrumentale intro hoor je in Tousei pas echt goed hoe prachtig Kyo’s stem is. Variaties van vrij hoge zang met dubbele achtergrond zang tot dat bekende stemgeluid wat men van Dir en Grey gewend is, het zit allemaal in dit nummer. De afwisseling tussen de nummers is erg goed gedaan, zo is Rinkaku weer rustig maar is er in ‘Chain repulsion’ weer meer volume en snelheid te horen.

‘Midwife’ geeft een wat onrustige sfeer met zich mee, alsof iemand ernstig in de war is. Er is veel variatie te horen van enigszins chaotisch gitaarwerk, vrij rustige zang dat overgaat op screamen en vervolgens grunten. Totale chaos. Magayasou klinkt enig sinds ontroerend en emotioneel maar vervolgens wordt men verrast door een stemgeluid wat bijna duivels klinkt. Na alle chaos van de voorgaande nummers wordt er weer wat rust gecreëerd met Kaishun. Dit is een wat lichter nummer in vergelijking met de rest van het album.

Waar Behind a vacant image vrij rustig en relaxed begint met wat gitaar gepingel onder begeleiding van een rustige beat verandert het al snel in de typische stijl van Dir en Grey met de krachtige vocalen van Kyo maar wordt het geëindigd op een rustigere manier. Ook is Kukoku no kyouon vrij rustig en geeft het een relaxte vibe met zich mee, maar dit is al snel voorbij wanneer The inferno afspeelt. The inferno komt meteen als een explosie je gezicht binnen en begint vol op met grunts en screams. Het is hard, bruut, agressief en vooral erg Dir en Grey, zeker een nummer wat niet had mogen missen op het album.

Het album eindigt met klap op de vuurpijl met Revelation of mankind. Waar het in de intro nog een rustiger nummer lijkt komen de grunts en screams al gauw om de hoek kijken. De zweverige maar krachtige vocalen klinken ontspannend en er klinkt veel emotie in de zang. Met Revelation of mankind laat Dir en Grey nog is goed weten waarom zij een van de bekendere bands zijn in de Japanse muziekwereld.

Algemene indruk

Het album Arche weergeeft goed de variatie tussen de rustige nummers waar vocalist Kyo zijn vocalen ontzettend mooi naar voren komen horen maar laat ook horen waarom Dir en Grey bekend staat als een experimentele band en er geen genre aan te koppelen is. Er was een goede wisseling tussen rustigere nummers en de ruigere nummers en goed hoorbaar. Wanneer het album net te ruig lijkt te worden komt er weer iets lichters tussendoor wat een goede balans geeft. Wil je het echte Dir en Grey gevoel leren kennen dan is Arche zeker een album dat aan te raden is aangezien er van alles in te horen is.

Cijfer: 90/100