Sendai’s NIGHTMARE, kopstukken in de visuele kei-rockscene, maakt een zeldzame verschijning in Londen. Het verlangen om deze band te zien is zo groot dat er zich al vroeg in de middag een rij vormt voor de O2 Academy als de hardcore fans een felbegeerde positie voor het podium proberen te bemachtigen. Een uitgelaten geklets vult de lucht en degenen die de visual kei-esthetiek voor de avond hebben aangenomen, zorgen ervoor dat voorbijgangers stoppen en bewonderende blikken werpen. Dit alles draagt bij aan de sfeer van verwachting en maakt deze show een felbegeerd ticket.
De zaal is een beetje laat met het openen van de deuren voor de show van vanavond, wat betekent dat wanneer het publiek eindelijk wordt toegelaten, het lijkt alsof de sluizen zijn geopend. Er is een golf van mensen die zich naar het podium haasten, en als NIGHTMARE optreedt, waarom zou je ook niet? In feite heb ik nog nooit een menigte zo dicht opeengepakt gezien en samen met de gothic playlist die de lucht vult, overheerst er een echt gevoel van spanning. Zelfs de roadies krijgen een enorm gejuich als ze de laatste controles van de apparatuur uitvoeren en dat betekent dat wanneer de afspeellijst vervaagt en het licht dimt er een anticipatie en opwinding in de lucht hangt.
Als de band dan eindelijk bij de explosie van het openingsnummer ASSaulter aankomt, voelt het alsof iemand een bom heeft laten ontploffen in de zaal; de vuisten gaan de lucht in en de toeters worden hoog gehouden ter bevestiging, en je voelt de spanning verdwijnen als de band een stortvloed van metal waanzin loslaat, waarbij zowel de band als het publiek de ander aanzetten tot grotere waanzin.
NIGHTMARE heeft altijd al een donkerdere esthetiek gehad dan hun collega’s en het is geen verrassing dat ze onder de aandacht van veel mensen kwamen via de Death Note animeserie. Toch is de kleding van de band maar één van de dingen die de band onderscheidt; bassisten worden meestal weggestopt in rockbands (en The Doors had grotendeels geen bassist), maar dat geldt niet voor Ni~ya van NIGHTMARE. Met een funky stijl die me doet denken aan Metallica’s Robert Trujillo, treedt hij op de voorgrond en laat hij zijn aanwezigheid echt voelen. Het zou echter oneerlijk zijn om er één bandlid uit te pikken, want de hele crew staat in vuur en vlam. Gitaristen Hitsugi en Sakito vormen het perfecte duo, wisselen solo’s en spelen synchroon krachtige riffs.
Drummer RUKA zit verborgen achter zijn kit, maar zijn donderende beats zijn moeilijk te negeren en hij wordt de kracht die de band vooruit stuwt. YOMI is de frontman bij uitstek en als een moderne sjamaan betovert hij het publiek, dat maar al te graag gehoorzaamt aan zijn bevelen, eenstemmig zingt en zijn vuisten in de lucht gooit. Het getuigt van de lange tijd dat deze line-up al bij elkaar is, maar ze vertonen een chemie die grenst aan telepathie en de precisie waarmee ze spelen draagt alleen maar bij aan hun kracht.
De band heeft een setlist samengesteld die alle fases van hun carrière bestrijkt, en wat meteen opvalt, is de kracht van hun discografie. Nummers als DIRTY en Can you do it? vloeien moeiteloos in elkaar over. Na een uur vol actie vertrekt NIGHTMARE met Kyokutou Ranshin Tengoku en dit bewijst de sterke band die NIGHTMARE met het publiek creëert en er is een droefheid als de band het podium verlaat. Maar het is nog niet voorbij; ze keren terug voor een groepsfoto met het publiek en elk lid stelt zich voor voordat ze beginnen aan vier welverdiende toegiften met Quints als onvergetelijke afsluiter.
Het was verre van een nachtmerrie, dit optreden was als de zoetste droom.
Setlist:
1. ASSaulter
2. Rebel
3. DIRTY
4. Can you do it?
5. BOYS BE SUSPICIOUS
6. mimic
7. レゾンデートル (Raison d’être)
8. Lost in Blue
9. アルミナ(ALUMINA)
10. Sinners
11. With
12. the WORLD
13. 極東乱心天国 (Kyokutou Ranshin Tengoku)
14. 東京傷年 (Tokyo Shounen)
15. 404
16. 極上脳震煉獄・弌式 (Gokujyou Noushin Rengoku・Isshiki)
17. Quints
Fotografie door JJ Grant/Wonderlens
