Ooit, toen Coventry een industriële grootmacht was, was het kanaal dat de stad doorsnijdt een belangrijke slagader voor het vervoer van de goederen door het land. Na het verval van de regio raakten de kolenbunkers die de dominantie van het kanaal voedden in onbruik en bleven ze sluimeren tot ze een nieuwe bestemming kregen als muziekpodium. Met het zichtbare metselwerk, de raamloze muren en het gewelfde plafond heeft The Tin Arts Centre het gevoel van een oude catacombe, een crypte in een vervallen kerk, en het vormt de perfecte omlijsting voor het optreden van vanavond van de allerduisterste van de duistere idolen, Himari Tsukishiro met haar soloproject Isiliel.
Isiliel – Tin Arts, Coventry, 24.07.2023
Het was triest nieuws toen NECRONOMIDOL aankondigde hun onbepaalde pauze in te gaan, maar de aankondiging van Himari Tsukishiro’s soloproject Isiliel maakte het iets draaglijker. En met haar debuutalbum Gekkou Souseiki dat steeds meer nieuwe fans aantrekt, ziet de toekomst er veelbelovend uit. Als mensen de locatie binnenkomen, wordt het podium gehuld in blauw licht, terwijl de achtergrond van Isiliel, vol symboliek, dreigend hangt. Samen lijkt het podium op een heidens altaar dat klaar is voor een offer. En wanneer Himari verschijnt, gekleed helemaal in het zwart, lijkt ze inderdaad op een hogepriesteres die klaar staat om een heilig ritueel uit te voeren in een heksenkring. Terwijl de spookachtige introductie van Lilith door de locatie weergalmt, daalt er een vreemde kalmte neer die al snel wordt verstoord als zowel het nummer als Himari tot leven komen. Met een twinkeling in haar ogen en een veer in haar stap, wordt Himari een wervelwind van energie en voert ze ingewikkelde dansbewegingen uit die deze nummers echt tot leven brengen. Voor degenen die niet bekend zijn met de Japanse taal (waarin deze nummers worden gezongen), dienen Himari’s dansbewegingen als een soort gebarentaal en geven ze een goede indicatie van de tekstuele inhoud. Ze zeggen dat daden luider spreken dan woorden, en als dat waar is, dan zijn Himari’s bewegingen oorverdovend.
Als een oude metalhead die is opgegroeid met bands als Venom en Celtic Frost, werd er veel nadruk gelegd op authenticiteit en backingtracks waren absoluut niet toegestaan. Daarom waren schattige Japanse vrouwen die choreografische bewegingen uitvoerden op vooraf opgenomen muzikale begeleiding volledig het tegenovergestelde van de muziek die mijn jeugd vormgaf. NECRONOMIDOL heeft mijn vooroordelen volledig vernietigd met hun ongeremde energie, en Himari gaat nog een stapje verder. Als solo-artiest moet ze nog harder werken op het podium, en met haar onmogelijk lange haar dat achter haar aan wappert alsof ze Rapunzel is, stort ze zich volledig in haar optreden. Daardoor zijn er geen vragen over haar “echtheid”. Zo veel inspanning vergt deze show dat Himari regelmatig pauzes moet nemen om zichzelf weer op te laden met water. De energie die Himari tentoonspreidt, is zeer aanstekelijk, en het publiek heeft weinig aanmoediging nodig om de lucht te slaan en in koor te zingen. Himari maakt veel oogcontact met het publiek, wat zorgt voor een gedeelde ervaring, bijna hypnotiserend met haar duistere kunst.
Wat ervoor zorgde dat black metal, waarschijnlijk het meest Europese muziekgenre, een snaar raakte bij het Japanse bewustzijn, zal een mysterie blijven. Maar Himari heeft dingen naar een hoger niveau getild en er is zeker een “Oost ontmoet West” vibe aan de gang met Isiliel. Toch zijn Japanse teksten vermengd met black metal slechts een van de tegenstellingen die het project zo intrigerend maken, aangezien haar engelachtige, etherische stem zweeft boven ruwe en breekbare geluiden, en dansbewegingen worden uitgevoerd op ondansbare muziek. Isiliel heeft het soort show dat nooit vergeten wordt, maar ik kan niet wachten op een herhaling van het optreden.
Setlist:
1. Lilith
2. Koumyou Kishi
3. Geshoku Senka
4. Jodo Dokushou
5. Kikoku Enbu
6. Seiha Souggou
7. Enea Futou
8. Seian Kengen
9. Keisei Densetsu
10. Sange Ittai
11. Genesis
12. Seizon Senryaku
Fotografie: Peter Dennis
