Even terug deed ik een oproep aan de lezers van AVO Magazine die naar Japan zijn geweest, om te praten over hun allereerste reis. Van sommigen is het even geleden, voor de ander is het zeer recentelijk. Wat waren de precieze redenen om op reis naar Japan te gaan en wat viel op? Uiteindelijk ontving ik een aantal aanmeldingen, waaronder die van Elli uit Duitsland. Zij heeft een aantal goede tips voor diegene die binnenkort snel op vakantie naar Japan willen gaan.
AVO: Laten we beginnen met het belangrijkste: wanneer, hoe lang, en met wie ging jij voor het eerst naar Japan?
Elli: Ik ben over gevlogen met één van mijn vrienden toen. “Toen“ omdat we dat niet meer zijn. Het is een lang verhaal waarom het is beëindigd, maar ik kan zeggen dat Japan een belangrijke rol er in speelde. Alles bij elkaar genomen zijn we drie weken gegaan. Het waren alleen Tokyo en Yokohoma.
AVO: Hoe heb je je voorbereid op je reis naar Japan?
Elli: Vanaf mijn gezichtspunt nu kan ik zeggen dat we ons niet echt hebben voorbereid. Het enige waar we naar hebben gekeken waren hotels en stations naar sightseeing plekken en concerten die we wilden bezoeken – maar dat was alles over het algemeen. We hebben ons niet eens verdiept in de Japanse etiquette of iets, waar ik nu duidelijk spijt van heb. Echt, mensen,als je naar Japan gaat, zoek alles van te voren op! Het zal je leven makkelijker maken en je hebt zoveel meer tijd om te ontdekken en genieten.
AVO: Wat heeft jou doen besluiten om naar Japan te gaan? Wat was de aantrekkingskracht?
Ik denk dat de meeste mensen zouden zeggen, dat anime de belangrijkste reden is dat ze zijn aangetrokken tot Japan. Ik kan bijna hetzelfde zeggen – op zijn minst dat anime mijn interesse in Japan heeft aangewakkers. Maar de belangrijkste reden dat ik naar Japan wilde gaan was om te zien hoe de cultuur daar is, origineel Japans eten te proeven en, mijn meest belangrijke reden, om daar naar concerten van mijn favoriete bands te gaan en eindelijk mijn favoriet op zijn minst één keer live te zien.
AVO: Nadat je aangekomen was in Japan: Wat was jouw eerste indruk?
Om heel eerlijk te zijn: Mijn allereerste indruk was de geur. Elk continent heeft in mijn mening zijn eigen geur. Daarnaast was het heet en vochtig dus je had het gevoel dat je vast zat in een hete zomerse onweersbui. Maar gezien we door de security checks en customs en alle “eerste keer aankomst “ stress met het vragen welke trein we moesten nemen en waar heen (zoals ik zei, we waren super onvoorbereid) heen moesten gaan vergaten we compleet dat we eigenlijk in Japan waren. Maar nadat we eindelijk alles hadden geregeld, namen we de Keisei Sky Liner van vliegveld Narita naar station Otoyawata. De trein gaat eerst ondergronds, maar daarna geeft het je een duidelijke indruk van hoe Japan er uit ziet. Je komt langs rijst velden in Chiba, ziet prachtige landschappen, en mensen die in de treinen komen zijn schoolkinderen met typische Japanse school uniformen. Je realiseert: Ik ben in Japan. Ik herinner me nog steeds, dat ik op één of andere manier begon te huilen toen we voor het eerst een typische Japans huis passeerden met alle elektriciteitspalen tussen de straten. Het voelde onwerkelijk maar zo mooi.
AVO: Koos je voor een hotel, hostel, guesthouse, ryokan of een andere slaapplek; waarom koos je hier specifiek voor en hoe heb je het ervaren?
Elli: Gezien het concert van mijn favoriete band de belangrijkste reden was dat ik naar Japan wilde gaan, hebben we een hotel gezocht dat dichtbij de locatie van dat concert was, zodat we terug konden lopen in plaats van met de trein te gaan. We zochten via Google, niet eens booking websites, voor een goedkope accommodatie en vonden een hotel direct gelegen in het midden van Tokyo. Het was twee stations van Tokyo’s hoofdstation vandaan en metrolijnen brachten je naar Shibuya of Shinjuku binnen tien minuten. Het hotel zelf was meer zoals een hostel – super kleine kamers, en er waren gedeelde badkamers en toiletten in plaats van dat je zelf een grote privéplek had. Maar gezien wij beide minimalisten waren, kon het ons niet echt schelen. Tot nu toe, ben ik zes keer naar Japan geweest. Mijn zevende keer zal in oktober zijn en wanneer ik overvlieg, verblijf ik nog steeds in dit hotel. Waarom zou je kunnen vragen, wanneer kamers en voorwaarden best laag zijn? Nou, in dat hotel voelt alles als familie. De gasten, de zakenmannen die langskomen bij het café – en zelfs de hotelmedewerkers. Ieder van hen overweeg ik nu mijn vriend te noemen.
AVO: Wat deed je om van je jetlag af te komen? Of juist om deze te voorkomen?
Elli: Voor de eerste keer dat ik daar was, was mijn jetlag serieus groot! Dat was, omdat ik zo opgewonden was om naar Japan te gaan, dat slapen in het vliegtuig helemaal niet mogelijk was voor mij. Ik wou slapen op de eerste dag, gezien we niet echt iets hadden gepland behalve de hele dag in het hotel te blijven, de impressies ons van tijd tot tijd te laten raken. Maar de persoon met wie ik reisde, kwam er achter dat er een concert was van haar favoriete band in Yokohoma, en wou proberen daarheen te gaan, door een ticket bij de deur te krijgen. Ik haatte het idee. We zijn net aangekomen, hadden werkelijk geen idee van het treinsysteem en zelfs naar concerten te gaan, en we waren zo verschrikkelijk moe. Maar toen ze er op stond alleen te gaan, moest ik met haar mee, gezien ik weet dat haar gevoel voor oriëntatie shit is. Het was de eerste dag en soort van de eerste vlucht die we hadden. We hadden een moeilijke tijd in Yokohoma om de locatie te vinden, of zelfs te vragen voor de route. Als we niet een paar buitenlanders hadden ontmoet, hadden we er nog steeds kunnen ronddwalen. Sinds we super laat terug thuis waren bij het hotel, waren we de jetlag al vergeten. Zodra de nacht aanbrak in Japan, vielen we in bed en hebben we vijftien uur achtereen geslapen voor we op stonden.
AVO: Heb je tijdens jouw eerste reis in Japan gekozen om een route af te gaan? Of bleef je op één plek? En waarom?
Elli: Sinds het mijn eerste keer was, en ik een beetje wist voor mezelf dat ik terug wou gaan, bleef ik alleen in Tokyo voor drie hele weken om alles te verkennen daar zonder een cm te missen. Het is op de één of andere manier echt gelukt, sinds na week één we het bijna voor elkaar hebben gekregen alle toeristen plekken en alle winkels te bezoeken die we wouden verkennen. In week twee en drie zijn we gaan wandelen in gebieden die niet echt genoemd worden in toeristen brochures zodat we ook sommige “suburbs “ van Japans grootste stad konden zien.
AVO: Hoe zat het budget-wise; Had je vooraf een budget en heb je je daar aan kunnen houden?
Elli: Ik heb bakken met geld gespaard zodat ik een boel kon spenderen in Oost Azië. Sinds ik een luisteraar ben van Japanse muziek, is het meeste van mijn geld naar merchandise van bands gegaan, zowel CD’s als DVD’s. Sinds mijn creditkaart een limiet heeft, had ik zeker een budgetlimiet maar was ik geforceerd het aan te houden (omdat ik anders niet alleen zou verhongeren voor dagen, maar ik zou ook geen geld hebben om terug te gaan naar het vliegvelt van Narita). Als je niet voor super high class restaurants gaat, maar kiest voor de kleine straat restaurants of restaurant ketens, kan je veel geld besparen voor eten. We hebben ook bijna nooit drinken gekocht van verkoopautomaten, maar zijn naar de buurtwinkels of supermarkten geweest, wat ook geld bespaard. Je realiseert je dit waarschijnlijk niet in de eerste week (als je zo onvoorbereid komt als wij waren), maar nadat je je realiseert, zal je zeker niet zo veel betalen voor eten in Japan, als je doet in je thuisland. Nadat ik al zes keer in Japan ben geweest kan ik zeggen, dat Japan echt best goedkoop is.
AVO: Wat viel je het meeste op tijdens je reis?
Elli: De variatie van mensen hun persoonlijkheid, zou ik zeggen. Veel Europeanen zeggen “Japanse mensen lijken hetzelfde“ of “Japanse mensen gedragen zich altijd hetzelfde”. Maar oh man, je hebt het zo fout. Ik heb zoveel mensen ontmoet , oud en jong, en al gedroegen ze zich hetzelfde op het oppervlak, ze zijn zo verschillend dat het een beetje eng is. Ik heb mensen ontmoet die verlegen zijn, mensen die aardig waren, zelfs onaardige mensen. Heb mensen ontmoet die direct waren, mensen ontmoet die heel sluw waren. Om eerlijk te zijn, iedereen zou zelfs zeggen, dat Japan één van de meest respectvolle landen is – je hebt het zo verkeerd! Ze mogen dan wel respectvol zijn naar Japanners, maar naar Westerse mensen, zelfs als ze je een kleine lach geven en vriendelijk zijn, dan zullen ze je waarschijnlijk haten met alles wat ze hebben. Globaal genomen: Japanse mensen zijn echt sneaky. En zelfs als je denkt dat je ze kent – je kent ze niet echt.
AVO: Wat is jouw beste herinnering aan jouw eerste reis naar Japan?
Elli: Dat was zeker ook de reden dat ik ben gegaan: het concert van mijn favoriete band. Ik stond belachelijk in de locatie, was super opgewonden en mijn hoofd was compleet leeg. Ik herinner mij nog steeds hoeveel ik huilde, toen het intro begon en de band op het podium kwam (ik doe het nog steeds als ik de DVD kijk die ze hebben gemaakt met deze show). Eerlijk zeggen, dat was één van de meest emotionele gebeurtenissen in mijn leven, gezien ik nooit had gedacht dat ik de kans zou hebben deze band eens live te zien in mijn leven. Maar toen ineens deed ik het.
Normaal ben ik een heel levendig persoon, altijd pratend, een goed humeur hebbend en ga zo maar door – maar nadat het concert eindigde en we terug gingen naar het hotel was ik totaal sprakeloos. Ik kon niets zeggen totdat de hotel mensen vroegen hoe het was. Maar nu herinnerend..wanneer ze het me vroegen zei ik nogmaals helemaal niets – ik was weer aan het huilen. Het is raar om zo’n emotionele diepte te hebben tussen een band en jezelf, is het niet?
AVO: Had je een beetje het idee dat jouw eerste bezoek aan Japan voor een cultuurschok heeft gezorgd bij jezelf, ondanks de kennis die je al had van Japan en de voorbereidingen die je hebt gedaan voor je reis? (Denk je dat je je goed had voorbereid op je reis?)
Elli: Het enige wat ik mij herinner wat ik erg raar vond was het feit, dat ongeacht wie tegenover je zat in de metro – ELKE persoon had een telefoonhanger er aan. Kleine kinderen, een moeder, zakenmannen en zelfs oudere mensen. Iedereen had een soort van hanger aan hun telefoon. Ik hield er van. Iets wat ik niet echt zou overwegen als cultuurschock, maar meer als iets wat ik mis in andere landen was het algemene gedrag. Staan in rijen, duidelijk en langzaam praten, overal aardig zijn, regels die bijna iedereen volgde. Japan was strikt – maar dat was goed.
AVO: Welke plek is volgens jou dé locatie die iedereen moet bezoeken en waarom?
Elli: Mijn aanraders komen nu niet van de eerste vakantie die ik daar had maar van globale vakanties die ik ooit heb ervaren. Eerst, laten we naar eten gaan: Nagoya gebaseerde keten “Sekai no Yamachan“ was één van de beste eetplekken waar ik heen ben geweest in Japan. Wanneer je van kip houdt, zou je zeker hier heen moeten gaan! Zelfs al is het gebaseerd in Nagoya het keten gaat nu door heel het land dus je kan zeker sommige restaurants ook in Tokyo vinden (Jimbocho of Ikebukuro bijvoorbeeld). Het is niet zo gevorderd als andere restaurants waar je een iPad gebruikt om te bestellen, maar super lekker. Ik heb nooit onaardige obers ontmoet en de atmosfeer is ook erg leuk. Het is een typische Izakaya zou ik zeggen maar ik spendeer daar altijd veel tijd.
Een andere eet aanbeveling wanneer je van sushi houd zou Kura Sushi zijn. Het is een running sushi waar je of kan bestellen, of het eten van een lopende band kan halen. Na het eten van vijf gerechten, kan je een gacha pakken en misschien een prijs winnen – het is super leuk! Maar weet alsjeblieft, dat als je niet een plek van te voren reserveert dat je misschien een wachttijd hebt van twee uren.
Voor de entertainment zou ik willen aanwijzen dat je op zijn minst één Japanse concert of theaterstuk zou moeten bezoeken – slechts voor de atmosfeer. Het is echt iets! Vooral theaterstukken spelen echt op me in en ik geniet er van ernaar toe te gaan – zelfs al begrijp ik slechts de helft er van.
Nog een entertainment dingetje zou Fuji Q Highland zijn. Het is een thema park direct gelegen naast Fuji die een boel Guiness World Records geregistreerd heeft staan. Ze hebben ook de meest enge en lange spookhuis ter wereld – en ik kan je vertellen: die ene IS super eng en elke cent waard!
Voor bezienswaardigheden raad ik aan naar Enoshima te gaan. Het is een eiland naast Kamakura en is super mooi. Gezien het soort van gebouwd is op drie verdiepingen (moeilijk uit te leggen) kan je roltrapkaartjes kopen – maar wanneer je Enoshima volledig wilt onderzoeken, gebruik dan alle trappen en wees ongelofelijk moe aan het eind van de dag en geniet van Enoshima don (meest favoriete gerecht daar) in één van de kleine, lieflijke restaurants.
Als je iemand bent die op zoek is naar iets om helemaal los te gaan, ga voor een jog rond het Imperial Palace Garden in het midden van Tokyo. De route is 5km lang, en zelfs als je alleen aan het joggen bent – je zal nooit alleen zijn!
AVO: Welke tip(s) wil je aan iedereen meegeven die nog op vakantie zou willen gaan naar Japan en nog nooit naar dit land geweest zijn?
Elli: Als iemand die totaal niet voorbereid was toen het ging om voor het eerst er heen gaan kan ik alleen zeggen: BEREID JEZELF VOOR! Als je al weet waar je heen wilt gaan, welke winkels je wilt bezoeken of wat je wilt proberen, zal het je leven daar zoveel makkelijker maken. Kijk ook al naar de trein mappen om van te voren te weten waar je heen moet gaan en overstappen en wat de juiste richting is om ergens heen te gaan. Koop een railpass als je het land wilt zien – koop een “Passmo“ of een “Suica“ kaart wanneer je Tokyo wilt verkennen, het zal je leven zoveel makkelijker maken om de metro of JR te gebruiken. Je kan ze zelfs gebruiken als een betaalkaart in sommige winkels of bij verkoopautomaten of restaurants!
En het meest belangrijke deel: Wees niet verlegen iets te vragen! Iedereen is gewillig om je daar te helpen.
AVO: Hoe vond je het om weer thuis te komen na je eerste reis naar Japan? Wat mis je het ergste nu je weer terug bent uit Japan?
Elli: Het was best eenzaam om eerlijk te zijn. Gezien de meeste van Japanse steden vol mensen zijn voel je je echt alleen in je eigen thuisland. Het ziet er naar uit dat de geest van het land compleet weg is gegaan en ook het gemakkelijkheid om je heen vervaagd. Je komt thuis en alle treinen zijn laat (dankjewel Duitsland). Je ziet geen verkoopautomaten, en je zogenoemende buurtwinkels (cobini) zijn niet open voor 24 uur achtereen. Het zijn de kleine dingen die je gaat missen. De piepende geluiden van de stoplichten, advertenties overal, de Family Mart Chicken (genaamd “FamiChiki“ in Japan) wanneer je niet weet waar te eten. Je zal de karaoke ruimtes op elke hoek missen, de winkels missen waar je recent hebt gewinkeld. Je zal de concerten waar je heen bent geweest missen, de mensen met wie je bevriend bent geraakt. Het maakt niet uit hoe vaak je thuis komt van Japan – Je zal altijd op zijn minst één ding missen. Maar nog steeds, ik ben altijd blij weer thuis te zijn.
AVO: Ben je nog van plan om terug te gaan naar Japan?
Elli: Ik plan altijd om terug te gaan zolang ik interesse heb in dit land, die, meest waarschijnlijk, nooit zal vergeten om me te verbazen. Mijn volgende vakantie zal in oktober zijn en ook al is het maar één week, ik zal er volledig van genieten. Ik hou van dit land en ik zal altijd zijn geest missen. Ik ben altijd blij om een gast van dit land te zijn. Hopelijk, zal het me weer toeschijnen, zoals het altijd deed.
Ik wil Elli bedanken voor haar tijd om alle vragen uitgebreid te beantwoorden, terwijl haar eerste reis naar Japan al even terug was. Mocht je nog vragen hebben, Elli zit op Twitter.
Hou AVO Magazine in de gaten, want er zullen meer van dit soort interviews komen!
