Film Review: Flying Colors (Biri Gyaru)

Flying Colors is de meest recente Japanse film die geregisseerd is door Nobuhiro Doi. Het was één van de grootste hits in de Japanse bioscopen in 2015. Nobuhiro Doy staat bekendom de verscheidene J-drama en films die hij geregisseerd heeft, waaronder Be with You, Nada sou sou en The wings of the Kirin.

Het verhaal draait om Sayaka, een meisje die door haar leraar een ‘loser’ wordt genoemd. Tijdens haar vroege jeugd had ze moeite met vriendschappen sluiten, waardoor ze een aantal keer van school is veranderd. Haar moeder wil niets liever dan dat haar dochter gelukkig is. Uiteindelijk vind Sayaka een groep vriendinnen, maar helaas focust ze zich niet langer op studeren, in plaats hiervan focust ze zich op het hebben van zoveel mogelijk plezier. Ze raakt in de problemen op school en, om te zorgen dat ze naar een universiteit kan die niet gelinkt is met haar middelbare school, schrijft haar moeder haar in voor bijlessen. Haar nieuwe leraar, Tsubota, moedigt haar aan om haar dromen achterna te gaan en verteld haar dat alles mogelijk is. Met behulp van zijn aanmoediging werkt ze had om toegelaten te worden een van de prestige universiteiten in Japan, Keio University.

Flying Colors is een film vol grappige momenten, maar ook een hele hoop ontroerende momenten. De hoeveelheid inzicht die je verkrijg in Sayaka en haar omstandigheden maken het makkelijk om empathie naar haar toe te voelen en om mee te gaan in het verhaal. Het feit dat het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal maakt het nog fascinerender om te kijken.

De interactie tussen Sayaka en haar moeder is hartverwarmend. Haar moeder, Akari, wil duidelijk dat haar kinderen gelukkig zijn, ook als ze niet slagen in de dingen die ze proberen. Haar liefde voor Sayaka, haar dochter Mayumi en haar zoon Ryuta is overduidelijk.

Sayaka’s relatie met haar vader, Toru, kan aan de andere kant een hele hoop verbetering gebruiken. Hij haalt haar naar beneden en focust zich alleen op haar broer, Ryuta, zijn toekomstige honkbal carrière. Over het algemeen lijkt hij geen liefhebbende man, zelfs niet naar zijn vrouw toe.

Tsubota moedigt Sayaka regelmatig aan en ziet haar groeien en verbeteren. Hij heeft de belangen van zijn studenten altijd in zijn achterhoofd en wil dat zij hun dromen waar maken. Hij maakt leren zo leuk als hij kan. Tsubota vind dat er geen slechte studenten zijn, alleen slechte leraren. Deze filosofie zie je terug in alles wat hij doet. Hij heeft een algemene positieve blik op het leven en krijgt het voor elkaar om hun ervan te overtuigen dat ze alles kunnen bereiken, zolang ze het maar willen.

Nog een invloed op Sayaka is Reiji, een jongen die ook bijles krijgt. Sayaka inspireert Reiji om harder zijn best te doen. Hun interactie is vaak grappig en soms zelfs wat flirterig, ook al komt er nooit echte romantiek voor in deze film.

De meeste scenes in deze film zijn erg goed gedaan en brengen duidelijk de bedoelde boodschap over naar de kijker. Er was echter één scene, waar jongere Sayaka geraakt werd door een bal, die dramatisch bedoeld was maar grappig overkwam. Het filmen was hier iets te dramatisch, zelfs verlangzaamd, terwijl je haar zag vallen. Al helemaal aangezien ze geen verwondingen overhield aan de val.

De muziek voor deze film werd geleverd door Eishi Segawa. Deze past goed bij de scenes in de film, maar ik was geen grote fan van de Engelse songteksten. Haar uitspraak klopte niet helemaal en dit stoorde mij snel, maar dit zal niet voor iedereen een probleem zijn.

Over het algemeen gevonden vond ik deze film leuk, deze had het allemaal; lachen en tranen. De interactie tussen Sayaka en de mensen om haar heen was interessant, al helemaal toen haar relatie met haar vader begon te veranderen. Haar droom om naar Keio University te gaan lijkt soms onmogelijk, maar toekijken hoe Sayaka deze droom probeert te bereiken is erg fascinerend. Je voelt jezelf hopen dat het haar lukt. Ik zou deze film zeker aanbevelen aan iedereen die van dit soort films houd!

Regisseur: Nobuhiro Doi
Uitgekomen op: 1 Mei 2015

Score: 75/100