Op 9 juni, ook bekend in Japan als “Rock Day”, hielden LUNA SEA’s SUGIZO en INORAN een live-evenement project, getiteld SUGIZO vs INORAN PRESENTS BEST BOUT 2021～L2/5, waarin beide soloprojecten tegen elkaar optraden. Dit was de derde van de populaire reeks evenementen, die begon op 9 juni 2016, waarvan de vorige twee evenementen wervelwinden van opwinding waren in de middelgrote zalen, maar als gevolg van de COVID-19 pandemie, dit was de eerste livestream evenement zonder publiek. De getalenteerde kunstenaar Tsunahisa Ogino was uitgenodigd als gast, en hij nam de uitdaging aan om te experimenteren met live schilderen tijdens de optredens van SUGIZO en INORAN. De drie artiesten deelden het hele podium, en de energieke muziek en het schilderen kwamen samen om één kunstruimte te creëren en een evolutie van de “best bout”.
Elk podium stond tegenover elkaar opgesteld aan beide uiteinden van de vloer, met Ogino’s enorme doek in het midden. De opening van het evenement was SUGIZO’s eerste aanval met Nova Terra van het laatste album Love & Tranquility (2020) met de band COSMIC DANCE QUARTET. Met de mystieke beelden van Yakushima Island op de achtergrond, speelde hij op zijn ambient gitaar, die overlapte met het geluid van water. Ogino, die had staan mediteren, gaf zich een tijdje over aan de wereld van geluiden voordat hij een penseel oppakte en begon te schilderen.
Vanaf het tweede nummer, getiteld IRA, werd SUGIZO’s innerlijke woede losgelaten in een felle deun, en onder de regie van licht dat volop gebruik maakt van beelden, verlichting en laserstralen, een non-stop optreden tot en met NO MORE NUKES PLAY THE GUITAR. Percussionist Kenji Yoshiura’s gebruik van alles van kagura bellen tot djembe was een bewijs van SUGIZO’s multinationale muzikantschap. En samen met VJ ZAKROCK’s prachtige en betekenisvolle beelden, werden SUGIZO’s anti-nucleaire, anti-oorlog en andere sociale boodschappen overgebracht. Ogino’s bewegingen werden dynamischer naarmate de muziek speelde, en hij schilderde zelfs rechtstreeks met zijn handen in plaats van een penseel te gebruiken. Op het live-streaming scherm werden de beelden van SUGIZO en Ogino overlapt, en de beelden op het scherm achterin de zaal werden verder benadrukt en aangevuld, waardoor de botsing van zielen en de stijgende hitte die in de zaal werd opgewekt, werd gevisualiseerd.
Zonder van decor te veranderen, schoof de camera over het podium naar het eerste deel van INORAN, die oog in oog stonden. De manier waarop ze van beurt wisselden zou niet mogelijk zijn geweest in een live-huis met publiek, en het was het meeste van de voordelen van streaming. In tegenstelling tot SUGIZO zong INORAN het eerste nummer Hard Right in een donkere ruimte zonder visuals en slechts een simpele spot, met een koptelefoon op.
Op deze dag werden de gitaar en alle andere geluiden, behalve de zang van INORAN, bespeeld door Yukio Murata (MY WAY MY LOVE), een goede vriend van INORAN’s soloproject. De twee stonden tegenover elkaar, soms schreeuwend, soms dansend, en de show ontvouwde zich levendig en vrij. De volledige setlist was afkomstig van zijn laatste album Between The World And Me (2021) en zijn vorige album Libertine Dreams (2020). Op Don’t Bring Me Down met zijn agressieve beat, schudde Ogino zichzelf terwijl hij schilderde, en deed hij alsof hij verf gooide met zijn handen in een krachtige actie. Muziek en schilderen mogen dan verschillende methodes hebben, maar de vibes tussen de artiesten waren stevig met elkaar verbonden. De feniks en de draak, de motieven van ‘Best Bout’, werden geleidelijk in real time onthuld door Ogino’s hand.
Op het moment dat het oog van de draak eindelijk werd getrokken, veranderde de sfeer plotseling. Het geheel was net zo spannend als getuige zijn van een documentaire.
Nadat INORAN zijn deel.1 had afgesloten met Shaking Trees, draaide de camera naar de kant van SUGIZO. Het eerste nummer van SUGIZO tweede deel, Zessai (絶彩) is een opgedirkt dubnummer met Kyo (DIR EN GREY, sukekiyo) op zang, maar deze keer speelde SUGIZO de hoofdmelodie op viool, en MaZDA (manipulator) speelde wild op gitaar. Het podium was gevuld met een verscheidenheid aan laserlichten, die een magische schoonheid creëerden. Ogino’s doorlopende kleurrijke schilderij op een pikzwart doek leek een visualisatie te zijn van het beeld van het nummer. Beginnend met een video van een vrouw die een hijab draagt en bidt op het nummer ENOLA GAY RELOADED, en SUGIZO zwaaide rond met een vlag. Hoewel alle nummers instrumentaal waren en er geen liedteksten waren om ze toe te lichten, werden de woorden SAVE SYRIA, SAVE MYANMAH en SAVE PALESTINE op het scherm geprojecteerd om duidelijk te maken dat SUGIZO zich inzet voor de mensen in de wereld die lijden onder onderdrukking.
INORAN trapte zijn deel 2 af met Purpose. Het was een ballad van het album Libertine Dreams, dat INORAN geheel in zijn eentje schreef tijdens de stay-at-home periode van de COVID-19 pandemie, en het is een lied van fundamentele diepgang dat rustig de betekenis van het leven bevraagt. INORAN zong expressief met zijn handen als dwalend in de lucht, en Murata’s bluesy gitaarsolo was melancholisch en ontroerend.
Na Soul Aint For Sale schakelde INORAN over op een handmicrofoon en maakte hij zichzelf hoger. Het schilderij van de feniks en de draak naderde zijn voltooiing en Ogino zag er comfortabel uit met het schilderen op het ritme. Af en toe maakte hij oogcontact met INORAN en glimlachte terwijl hij schilderde. Het laatste nummer, Leap of Faith, was een duet met een zangeres die niet op het podium stond. Het einde liet een blijvende indruk na van de melancholische toon van het nummer, maar ook van zijn vastberadenheid om de toekomst tegemoet te gaan.
Op het allerlaatste nummer van het evenement, getiteld 2050, dat door INORAN was geschreven en door SUGIZO gearrangeerd als afsluitend thema van het evenement, speelden ze samen. SUGIZO zei: ‘Heb je genoten van de battle royal van liefde tussen INORAN, SUGIZO en Ogino? Het lied was gecomponeerd met hoop en gebeden voor de toekomst na de pandemie.’ Na de woorden van “May this planet find true peace and relief ……” door SUGIZO, speelden ze tegenover elkaar, SUGIZO op viool en INORAN op gitaar voor de eerste keer die dag. Ogino liet zijn handen over het doek glijden en ontving de vibe van de twee performers op zijn rug.
Aan het eind van de show leken SUGIZO en INORAN, die op een afstand van elkaar in de zaal stonden, van dichtbij tegenover elkaar te staan, en Ogino stond achter hen, en tenslotte waren ze met z’n drieën op het scherm te zien. Zelfs als je ver van elkaar verwijderd bent, heeft kunst, zoals muziek en schilderen, de kracht om mensen met elkaar te verbinden. Best Bout 2021 is een live-evenement dat ons daaraan herinnert en dat ook baanbrekend is als een nieuwe hybride kunstvorm die de grenzen van livemuziek overstijgt.
