In 2018 begon AVO Magazine met een nieuwe serie waarin we de lezers van AVO Magazine interviewen over hun eerste reis naar Japan. Ondertussen waren een aantal lezers geïnteresseerd geraakt om hun ervaringen te delen. Elke ervaring is anders en dat maakt het extra interessant. In het interview van vandaag vertelt Hanneke over haar eerste reis die in 2018 plaatsvond en deelt ze hoe ze zich heeft voorbereid op haar reis, haar indrukken en haar beste herinneringen.
AVO: Laten we beginnen met het belangrijkste: wanneer, hoe lang, en met wie ging jij voor het eerst naar Japan?
Hanneke: Ik ben in mijn eentje naar Japan gegaan en ben daar ongeveer 2 weken geweest, van 27 april tot 10 mei 2018. In deze 2 weken ben ik op bezoek geweest in Tokyo en Kyoto, met dagtochten naar Nikko en Nara.
AVO: Hoe heb je je voorbereid op je reis naar Japan?
Hanneke: Ik heb Lonely Planet reisgidsen gekocht, de app gedownload en op internet gezocht naar dingen die ik zeker niet wilde missen. Vooral de Lonely Planet gidsen waren handig om te zien welke bezienswaardigheden dicht bij elkaar lagen, zodat ze op dezelfde dag bezocht konden worden, en tips voor dagtrips. Ik heb ook veel gebruik gemaakt van Google Maps tijdens het plannen, wat vooral handig is voor het plannen van reizen met het openbaar vervoer als je geen Japans kunt lezen. Bij elke reis maak ik van tevoren een notitieboekje met alle informatie die ik nodig heb. Net als de hotels verblijf ik in (met hun adres in de lokale taal), tijdstip van inchecken, maar ook verschillende mogelijkheden om voor een bepaalde dag te reizen. Als het gaat om haltes voor het openbaar vervoer heb ik de Japanse en de geromaniseerde namen van de haltes naar mijn notitieboekje gekopieerd. Dus ongeacht het bordje dat ik zou zien, zou ik kunnen zien of ik wel of niet bij de juiste (bus)halte stond.
Ik kreeg ook enkele zeer nuttige informatie (welk eten te proberen, een Suica kaart kopen voor het openbaar vervoer, etc) van een vriend die oorspronkelijk uit Japan komt. De concertkaarten voor Super Live Spirits werden gekocht via de service van japanconcerttickets.com. Ze hielden voortdurend contact met elke stap van het bestelproces en bespraken ook waar ze de kaarten naartoe moesten sturen, met het advies om ze naar het hotel waar ik verbleef te laten sturen zodat ik ze zeker op tijd zou ontvangen.
AVO: Wat heeft jou doen besluiten om naar Japan te gaan? Wat was de aantrekkingskracht?
Hanneke: Ik wilde al een aantal jaren naar Japan gaan. Ik hou van de cultuur, de geschiedenis, de legendes en de kunst. En vooral de manier waarop dit alles verweven is met de moderne samenleving. Kyoto is daar een goed voorbeeld van. Het landschap was ook een grote reden voor mij om te bezoeken. De reden dat ik besloot om Japan te bezoeken was dat ik echt naar Super Live Spirits wilde gaan, dus ik denk dat de concerten/muziek ook aan de lijst met redenen voor een bezoek moet worden toegevoegd.
AVO: Nadat je aangekomen was in Japan: wat was jouw eerste indruk?
Hanneke: Mijn eerste gedachten op Narita waren: “Ik ben er eindelijk”, gevolgd door “Help, waar moet ik heen”. Het was enorm (vooral voor iemand als ik die kan verdwalen als je alleen maar rechtdoor moet lopen), maar, ook al spreek ik geen Japans, makkelijk te navigeren met alle (straat)borden geromaniseerd en/of in het Engels. Maar bovenal is iedereen zo beleefd en vriendelijk! Ik herinner me dat een oudere dame naar me toe kwam terwijl ik op zoek was naar mijn hotel. Ze sprak geen Engels en nadat ze het adres had laten zien, kon ze me niet meer helpen. Maar ze bracht me naar een ander hotel en de bediende van dat hotel bracht me letterlijk naar de ingang van het hotel dat ik zocht, die een paar honderd meter verderop in de straat lag.
AVO: Koos je voor een hotel, hostel, guesthouse, ryokan of een andere slaapplek; waarom koos je hier specifiek voor en hoe heb je het ervaren?
Hanneke: In Tokyo verbleef ik in een hotel, maar voor Kyoto had ik een Ryokan geboekt. Het hotel in Tokyo lag bijna boven op het metrostation, waardoor het een goede plek was om gemakkelijk naar elke plek in Tokyo te reizen. Een andere reden om voor het hotel te kiezen, was omdat het dicht bij Odaiba lag, waar Super Live Spirits plaatsvond. Het hotel zelf was geweldig. Vriendelijk personeel en het was geen probleem om mijn rugzak bij hen op te bergen voor het inchecken, zodat ik Tokyo kon ontdekken zonder te hoeven slepen. En als klap op de vuurpijl vonden ze het ook prima om de tickets voor Super Live Spirits te ontvangen en te bewaren.
De Ryokan in Kyoto was ook een hele ervaring. De kamer was traditioneler, met natuurlijk tatami-matten. De eigenaar was weer erg vriendelijk en meegaand. Bij aankomst kreeg je meteen een kaart van Kyoto en een zelfgemaakte kaart met lokale restaurants die zogezegd vriendelijk waren voor buitenlanders (ze hadden een Engels menu). Ook het adres in het Japans en de dichtstbijzijnde bushalte waren erop gedrukt. Zo kon je het gewoon aan iedereen laten zien als je verdwaald was en konden ze je in de juiste richting wijzen. Naast de plattegronden werd er ook een heel welkomstpakket gegeven met informatie over wat er in Kyoto te doen en te bezoeken is.
AVO: Wat deed je om van je jetlag af te komen? Of juist deze te voorkomen?
Hanneke: Ik heb nooit een jetlag gehad… Ik denk dat het komt omdat ik een baan in de gezondheidszorg heb met nachtdiensten, dus ik heb voor mijn reis al een manier gevonden om met een verandering in het bioritme om te gaan. Wat voor mij het beste werkt, is dat ik de hele vlucht en de dag van aankomst (ik kwam om 8.40 uur ’s ochtends aan op het vliegveld van Narita) wakker blijf. Daarna ben ik die dag vroeg gaan slapen, en dat is het wel zo’n beetje…
AVO: Heb je tijdens jouw eerste reis in Japan gekozen om een route af te gaan of bleef je op één plek? En waarom?
Hanneke: Voor deze reis heb ik besloten niet rond te reizen, want mijn Japans is helaas niet aanwezig. Ik hou ervan om in kleine dorpjes en plaatsen te belanden, en niet een locatie die elke toerist bezoekt, maar mijn ervaring is dat het makkelijker is om daar te komen en je weg te vinden als je de taal kent. Ik ben er mee bezig, dus op een dag zal ik rondreizen en meer landelijke plaatsen bezoeken die geen toeristeninformatiekantoor hebben.
Dus om veilig te blijven heb ik voor deze reis Tokyo en Kyoto als bezienswaardigheden bezocht. Ik had in elke stad een verblijfplaats, van waaruit ik met het openbaar vervoer naar alles wat ik wilde zien reisde. Ik hield van de reizen per trein en bus, omdat het me extra tijd gaf om van het landschap te genieten. Ik stapte een paar keer eerder uit omdat ik een plaats/tempel/etc. die er interessant genoeg uitzag voor een spontaan bezoek.
AVO: Hoe zat het budget-wise: Had je vooraf een budget en heb je je daar aan kunnen houden?
Voor mijn reis naar Japan had ik geen budget vastgesteld. Ik had de zomervakantie een paar keer overgeslagen de jaren daarvoor, dus ik had wat besparingen in het algemeen. Ik deed de dingen die ik echt wilde doen en vond de kosten niet zo erg, aangezien ik waarschijnlijk niet snel terug zou komen voor een volgende vakantie.
AVO: Wat viel je het meeste op tijdens je reis?
Hanneke: Wat opviel was hoe gemakkelijk het was om van de stadsdrukte naar de rust op het tempelterrein te gaan. Ik ben niet iemand die langer dan 2 dagen in dezelfde stad verblijft. Ik reis liever naar verschillende steden en zie elke dag een nieuwe plek. Maar bovenal geef ik de voorkeur aan bossen/ meren/parken/etc boven een stad. Dus ik was bang dat al het beton en het verblijf van een week in een stad me gek zou maken en na een paar dagen zou vervelen. Maar er zijn zoveel tempels, zelfs binnen een stad, en de meeste daarvan hebben tempelgronden die op hun eigen manier indrukwekkend zijn. En zelfs de stad zelf, zowel Tokyo als Kyoto, waren erg levendig. Er was geen moment saai in de week dat ik ze bezocht.
Wat ook opviel was de bereidheid om te helpen. Op het moment dat je een beetje verdwaald leek, stonden de Japanners al naast je om je te helpen de juiste richting te vinden.
AVO: Wat is jouw beste herinnering aan jouw eerste reis naar Japan?
Hanneke: Laten we zeggen dat ik geen talent heb voor kraanspellen en dat soort dingen. Maar toen ik in Japan was, vond ik dat ik naar een speelhal moest gaan en mijn geluk moest beproeven. Nou, het geluk was niet met mij in het kraanspel. Een andere bezoeker had medelijden met deze onhandige toerist en besloot dat ik wel wat advies kon gebruiken. Het blijkt dat er nogal wat strategieën zijn voor een kraanvogelspel. Op een gegeven moment had zelfs een deel van het personeel van de speelhal medelijden met het geven van tips en trucs. Dus ja, ik weet zeker dat ik werd bestempeld als een verloren zaak en ik ben er ook vrij zeker van dat ik meer uitgeeft dan het pluche. Maar uiteindelijk, na veel plezier, kreeg ik het pluche! (En veel nieuwe strategieën om te proberen bij een volgend kraanspel)
En, natuurlijk, Super Live Spirits. Ik bedoel HIDE met Spread Beaver, Oblivion Dust, Hotei, Buck-Tick en Zeppet Store allemaal op één plek. En als klap op de vuurpijl een paar hele leuke meiden die me tijdens die twee dagen onder hun hoede hebben genomen.
AVO: Was er iets wat je (enorm) tegenviel aan Japan?
Hanneke: Teleurstellend? Nee. Iedereen die ik heb ontmoet was vriendelijk, dus ik heb geen problemen gehad. Zelfs als vrouw alleen in het donker lopen is geen probleem geweest. Er is geen moment geweest dat ik me onveilig voelde. Iets om aan te wennen als Nederlandse reiziger: de treinen en de metro vertrokken volgens schema. Dus geen klachten. Dan misschien wel het bamboebos in Kyoto, dat minder indrukwekkend was dan verwacht na het lezen ervan in reisgidsen.
Wat betreft iets verrassends, ik dacht dat de jongere generatie in Japan meer gewend zou zijn aan het Engels, wat niet het geval was. Tenminste niet voor de mensen die ik heb ontmoet. Maar het was een leuke uitdaging en iedereen was geduldig genoeg om te proberen me te helpen met mijn beperkte Japans.
AVO: Had je een beetje het idee dat jouw eerste bezoek aan Japan voor een cultuurschok heeft gezorgd bij jezelf, ondanks de kennis die je al had van Japan en de voorbereidingen die je hebt gedaan voor je reis? (Denk je dat je je goed had voorbereid op je reis?)
Hanneke: Er was niet veel van een cultuurschok voor mij, cultureel gezien. Wat betreft de goede voorbereiding, terugblikkend, waarschijnlijk niet. Ik bedoel, ik heb er wel voor gezorgd dat ik vertrouwd ben met de cultuur en dat ik bijvoorbeeld nakijk hoe je met respect een tempel binnenkomt. Maar normaal gesproken plan ik veel en lang voor het begin van de vakantie (nog meer dan nu), zodat ik minder bekende plaatsen kan bezoeken die niet vol zitten met toeristen. Deze keer was het maar een paar maanden dat ik daadwerkelijk begon met het plannen van de reis, dus ik heb de meer bekende toeristische plekken bezocht. Door meer onderzoek te doen blijkt nu dat ik nog niet eens de helft van alle interessante plekken in Tokyo en Kyoto heb gezien. Aan de andere kant was alles wat ik bezocht heb absoluut geweldig en met het schema dat ik volgde, was er toch niet genoeg tijd om meer plaatsen te bezoeken.
AVO: Welke plek is volgens jou dè locatie die iedereen moet bezoeken en waarom?
Hanneke: De Kiyomizu-dera tempel. Helaas bezocht ik het wanneer de verbouwingen gaande waren en kon ik helaas niet alles zien. De architectuur van de grote hal is echter wel indrukwekkend met zijn Kiyomizu-podium, ondersteund door meerdere houten pilaren, die over een klif hangen. Naast de architectuur is het tempelterrein ook prachtig met de Otowa waterval en een geweldig uitzicht over Kyoto vanaf verschillende plekken in het tempelterrein. Al met al is het echt een lust voor het oog en een aanrader als je in Kyoto bent.
AVO: Welke tip(s) wil je aan iedereen meegeven die nog op vakantie zou willen gaan naar Japan en nog nooit naar dit land geweest zijn?
Hanneke: Wees niet bang om alleen naar Japan te reizen. En vooral: wees niet bang om te verdwalen! Dwaal rond, kijk naar dat kleine steegje dat je onderweg vindt. Zoek plaatsen die niet vermeld staan in de stadsgidsen die je koopt. Voor mij zijn die onverwachte vondsten soms het beste deel van mijn vakantie. Oh, en als je in Nara bent, koop dan geen hertenvoer. Je bent veiliger dan achtervolgd te worden door herten zonder kopstoot.
AVO: Hoe vond je het om weer thuis te komen na je eerste reis naar Japan?
Hanneke: Thuiskomen was voor mij meer een cultuurschok. Het voelde ineens alsof iedereen zo onbeleefd was toen ik terugkeerde naar Nederland. En vergeleken met de Japanse lente was het koud! Ik was meer dan bereid om de eerste vlucht terug naar Japan te nemen. Het ging allemaal zo snel en voelde nog steeds een beetje surrealistisch aan dat mijn vakantie eigenlijk voorbij was.
AVO: Wat mis je het ergste nu je weer terug bent uit Japan?
Hanneke: Meestal zijn het de kleine dingen die ik mis aan Japan. Bijvoorbeeld de beleefdheid van de mensen die je ontmoet en de bereidheid om je te helpen, de eetkraampjes met traditionele specialiteiten… maar ook de treinen die op tijd rijden. Elke keer als de trein die ik nodig heb vertraging oploopt, doet het me een beetje wensen dat ik weer in Japan ben.
AVO: Ben je nog van plan terug te gaan naar Japan?
Hanneke: Absoluut! Ik ben al bezig met het opzij zetten van geld en het zoeken naar waar ik nu naartoe wil in Japan. Ik weet zeker dat ik niet eens de helft van Tokyo en Kyoto heb gezien, dus ik zou graag terug willen gaan. Maar misschien ga ik eerst naar delen van Japan die ik nog niet eerder heb gezien? Dus op dit moment ben ik op zoek naar Osaka en Hiroshima als mogelijke bestemmingen voor mijn volgende reis.
Ik wil Hanneke bedanken voor haar tijd om de vragen over haar eerste reis naar Japan uitgebreid te beantwoorden, maar ook voor de foto’s die ze ter beschikking heeft gesteld en die in dit interview gebruikt konden worden.
Hou AVO Magazine in de gaten, want er komen meer van dit soort interviews!
