Working Walkman (ワーキングウォークマン) is het derde album van goatbed, een project gestart door zanger Shuuji Ishii na de stopzetting van zijn band cali≠gari in 2003. (Momenteel zijn beide bands nu actief). De releasedatum van dit album staat op 25 mei 2005, een ruime 11 jaar geleden.
Mochten de kleuren goud en roze jouw favoriete kleuren zijn, dan is dit album perfect voor jouw collectie! Het lyrics boekje verblind je door het roze met goude bedrukkingen. Op de voorkant van het boekje staat de zanger van goatbed getekend, de waarschijnlijke Working Walkman van dit album.
Tracklist:
01. Neuromancer (ニューロマンサー)
02. Sonic Phonic Tonics (ソニックフォニックトニックス)
03. Monica (モニカ)
04. Two-Tone Killer (ツートンキラー)
05. Body Beat (バディービート)
06. Tekunikontorasutoron (inst) (テクニコントラストロン)
07. Gin Metallism (ギンメタリズム)
08. Geo Digio (ジオデジオ)
09. Says Says Says (セッズ セッズ セッズ)
10. Working Walkman (ワーキングウォークマン)
Het album Working Walkman (ワーキングウォークマン) heeft een hele set artiesten op de lijst staan die hebben meegewerkt, waaronder zanger Shuuji Isshi die volgens het CD boekje op dit album alle instrumenten tot zich heeft genomen, maar hij heeft ook hulp gehad van gitarist Satoshi Yorimoto, bassist Takao Koma, VJ Hideki Yashima, drummer Makoto Takei, toetsenist Masuhisa Nakamura en achtergrondzangeres Yoko Kaizuka.
Kernwoorden voor het album zijn: 80s vibe, dansbaar en (niet te missen) electro. Het album begint lekker vrolijk en dansbaar met Neuromancer (ニューロマンサー), maar sluit ietwat rustig af met het titelliedje Working Walkman (ワーキングウォークマン). Na alle drukte, snelheid en vrolijkheid is het misschien goed om af te koelen met het titelliedje. Het album bevat een cover van Kōji Kikkawa, namelijk Monica (モニカ). Het origineel en de cover wijkt niet veel af, behalve dat de cover sneller is.
Mijn persoonlijke favoriet van dit album is Sonic Phonic Tonics (ソニックフォニックトニックス), welke op latere tijdstippen nog een paar keer in een nieuw jasje is gestoken door de band, de eerste keer toen ik het hoorde dacht ik het deuntje al eens gehoord te hebben bij een ander liedje (in de genre gabber/hardcore). Om eerlijk te zijn heb ik het nooit kunnen plaatsen. Andere opvallende liedjes zijn Two-Tone Killer (ツートンキラー) en Geo Digio (ジオデジオ) vanwege het hoge meezinggehalte bij het refrein, naast het feit dat je lichaam automatisch begint te bewegen. Bij Body Beat (バディービート) lijkt het liedje een remix te zijn, maar het blijkt om het origineel te gaan. Ook dit liedje is lekker dansbaar, wat je eigenlijk zou moeten verwachten door de titel.
Nieuw is Working Walkman (ワーキングウォークマン) niet meer te verkrijgen, maar wel tweedehands. Al is het niet al te makkelijk, maar het kan onder andere bij Amazon en Closet Child. Zelf heb ik lang moeten wachten om deze uiteindelijk in mijn handen te krijgen. Dit album is naar mijn idee het startschot van wat goatbed (later GOATBED) een periode omarmde: de 80s vibe in een nieuw jasje. Mocht je de oude generatie van goatbed willen leren kennen, dan zou ik dit album niet 123 adviseren, omdat het toch wat moeilijker is om te begrijpen. Ik zou dan toch voor albums als SYNTHESPIANS of V/A gaan. Toch is het album vermakelijk genoeg dankzij de dansbaarheid van alle liedjes.
Score: 80/100
