Wanneer twee muzikanten hun krachten bundelen, is het geluid dat ze creëren vaak groter dan de som der delen. Het is een vreemde omkering van de natuurkunde die eigenlijk niet zou mogen werken, maar Moja bewijst dat zo’n samenwerking net zo explosief kan zijn als alles wat door een groot orkest wordt geproduceerd. Moja, afkomstig uit Tokyo en bestaande uit drummer Masumi en bassiste/vocalist Haru, heeft de afgelopen tien jaar een compromisloze discografie opgebouwd, waarbij elke volgende release de grenzen van het geluid verlegt en de uiterste grenzen van de muziek verkent. Het nieuwste album van de band, I’m hungry !!, bevat zeven nummers en volgt een vergelijkbaar traject. Het duo laat hier hun meest viscerale werk horen, maar paradoxaal genoeg ook zijn meest muzikale, waardoor I’m hungry !! het meest toegankelijke album van Moja is.
In een beweging die kenmerkend is voor I’m hungry !! als geheel, verspilt het openingsnummer Excuse me geen tijd aan fancy introducties of langdradige inleidingen, maar geeft het de voorkeur aan een directe aanpak die rechtstreeks naar het geheugen van de luisteraar gaat. Als een bal die voortdurend tussen twee muren stuitert of gedroogde erwten die in een leeg blikje rammelen, creëert Moja een geluid dat allesomvattend is en moeilijk te negeren. Excuse me (en het hele album) is niet het soort muziek dat je als achtergrondmuziek afspeelt om te studeren, maar vraagt juist je volledige aandacht.
Dat wil echter niet zeggen dat Moja eendimensionaal is, integendeel: er zijn verschillende tegenstellingen die door dit album heen weerklinken en die het gevoel van grootsheid versterken. Binnen de wervelende maalstroom van de band zijn er momenten van stilte die de luidere passages benadrukken, vergelijkbaar met een strategisch geplaatste spiegel die een kamer groter doet lijken dan hij in werkelijkheid is. Op dezelfde manier zorgt het samenspel tussen de mannelijke en vrouwelijke zang voor een intrigerende tweedeling. Vaak werken ze samen, soms in verschillende contrapunten, waardoor de zang een instrument op zich wordt en een extra laag toevoegt aan het geluid van de band. Neem bijvoorbeeld het nummer Food: een lijst met verschillende soorten junkfood wordt op een nogal onopvallende manier opgesomd en wordt ingeklemd tussen dichte klanken waarin Haru en Masumi hun instrumenten met veel enthousiasme bespelen en enorme muren van geluid creëren die contrasteren met de lichtere tinten. Dit alles zorgt voor een veelzijdig, veelkleurig geheel dat de luisteraar keer op keer weet te betoveren.
Misschien wel Moja’s grootste prestatie met I’m hungry !! is het verpakken van complexiteit in eenvoud; nummers als No thank you en Making noise zijn muzikale doolhoven waarin je gemakkelijk verdwaalt. Het zijn wormgaten, scheuren in het weefsel van ruimte en tijd, waar je in terechtkomt, maar waaruit je misschien nooit meer een uitweg vindt. Maar hoe intellectueel de band ook wordt, hoezeer ze ook Einstein-achtige wiskundigen worden en tijdsignaturen manipuleren, er is altijd een sterke focus op melodie en songstructuur, waardoor de luisteraar voortdurend geboeid blijft en zijn aandacht niet verslapt. Geen twee nummers bevinden zich in dezelfde sonische ruimte, I’m hungry !! is een album dat door zijn eigen eclecticisme aan elkaar is geregen en ondanks de nogal schokkende overgangen tussen de nummers, is het een album dat buitengewoon goed loopt.
Op een album dat vaak sonisch compact is, vormt Zero een somber en grimmig slotnummer dat juist door zijn spaarzaamheid des te aangrijpender is. Een album dat het beloont om meerdere keren te beluisteren, omdat de betekenissen die diep in de mix verborgen liggen bij herhaaldelijk luisteren naar boven komen, zal zelfs I’m hungry !! de grootste honger stillen.
I’m hungry !! Tracklist:
1. Excuse me
2. Food
3. No thank you
4. Oh my God!!
5. Alien
6. Making noise
7. Zero
