The Lower Third is gevestigd in het bruisende hart van Londen, en nadat we de trappen naar de enorme zaal beneden afgedaald zijn worden we begroet met een hippe livezaal. De ruwe, betonnen muren in de brutalist-stijl zorgen voor een goede geleiding van geluid, en daar maakt de openingsact van vanavond, Orchard, goed gebruik van. Ze zijn een achtkoppige band die me doet denken aan een jongere versie van Stone Foundation, en ze zorgen voor een vergelijkbaar soulvol geluid. Ondanks dat ze als octet opereren, ziet het podium er niet rommelig uit, en klinken ze ook niet zo; elk bandlid schittert op het optimale moment, naar de voorgrond tredend en weer terugtrekkend waar nodig. Originele tracks zijn rijk en fluweelzacht, en Grateful is een memorable conclusie die in de toekomst grote dingen voor de band belooft.
Orchard
Net terug van Brighton’s Great Escape festival, betreedt CROOKS INC het Lower Third-podium als een goed geoliede machine en tegen de tijd dat we bij het tweede nummer London Is Mine aankomen, zit de band helemaal in hun groove. Veel van hun nummers hebben een buitenaards, dromerig karakter waarmee ze de zaal met een goede sfeer weten te vullen. De band gaat er helemaal voor en laat een goede chemie zien, bijna een zesde zintuig. Dat is van cruciaal belang bij nummers zoals You & I met z’n staccato-riff, maar er is genoeg variatie om ervoor te zorgen dat hun set perfect op en neer deint. Er wordt goed gebruik gemaakt van muzikale dynamiek die luide met zachte stukken naast elkaar zet en gezongen worden door een vocalist met een indrukwekkend bereik. Dit alles maakt CROOCKS INC een intrigerend voorkomen.
CROOKS INC
De sfeer en verwachting rondom het optreden van Nao Yoshioka vanavond is inmiddels zo hoog opgelopen dat zelfs de crew applaus krijgt als ze het podium komen voorbereiden, en de spanning loopt alleen maar verder op terwijl de klok langzaam verder tikt naar het moment van showtime. Wanneer Nao en haar band eindelijk het podium betreden wordt het gejuich zo luid als de brul van de oceaan terwijl Feeling So Bright de perfecte opener van de set wordt. In een feloranje shirt en bewegingen zo gracieus als die van een kat laat Nao zien dat ze absoluut sterkwaliteit heeft en trekt ze ieder paar ogen (en oren) naar het podium. Bijgestaan door een band die een solide basis voor haar vormt, laat Nao daarnaast ook veel vocale gymnastiek zien, waarmee ze zelfs als ze in een monoloog-stijl zingt de volledige aandacht van het publiek naar zich toetrekt. Als Nao zingt, luistert iedereen!
Nao Yoshioka
Het is een setlist die alle hoogtepunten uit Nao’s carrière aandoet, waarbij vooral de Shuko-remix van Nobody Chase Me goed in de smaak valt en de melodieën van Make The Change en If You U Believe bijzonder aangrijpend zijn. ‘Zijn jullie klaar om te dansen?’, vraagt Nao als inleiding voor My Love, en het publiek hoeft zich dat geen twee keer te laten zeggen, want de band en het publiek worden één en veranderen de hele zaal in een enorme dansvloer. Er zijn vanavond geen encores, waardoor het optreden nogal abrupt tot een einde komt met Unapologetically Me, maar er is geen enkel persoon in deze ruimte die niet geraakt is door Nao’s oprechte optreden.
Nao Yoshioka
Nao Yoshioka Setlist:
1. Feeling So Bright
2. Free As A Bird
3. Nobody Chase Me (Shuko Remix)
4. Love Is What We Find
5. LOST
6. Selfish
7. Note To Self
8. You Never Know
9. Wave
10. Make The Change/If U Believe
11. My Love
12. Unapologetically Me
Fotografie: door JJ Grant (wonderlens)
