“Een jonge Japanse vrouw rende door Tokyo Station, ze riep: “Red me! Red me!”. Er zat een Japanse man achter haar aan, die steeds dichterbij kwam. Op ongeveer 3 meter voor me greep hij haar pols vast. De vrouw riep nog steeds “Red me! Red me!” maar de Japanners op het drukke station negeerden haar, ze wilden er niet bij betrokken raken.”
Na dat ik de intro had gelezen, werd mijn nieuwsgierigheid naar het boek; No Piano’s Pets and Foreigners, geschreven door Joe Palermo ,vergroot aangezien de intro het idee geeft dat er een spannend verhaal op mij wacht.
Het eerste dat me opviel waren de korte hoofdstukken. Dit zorgde ervoor dat het boek leest als een dagboek dat beschrijft hoe de auteur zijn tocht van het studeren in Japan naar uiteindelijk er voor een langere periode werken en uiteindelijk zijn partner ontmoeten waar hij een familie mee start, verloopt.
Joe vertelt de lezers hoe hij met Japan in contact is gekomen en hoe hij tot zijn beslissing is gekomen terug te keren en het land een deel van zijn leven heeft gemaakt, of beter gezegd hoe hij zichzelf deel heeft gemaakt van de Japanse maatschappij in die tijd. Ik benoem ‘in die tijd’ omdat zijn ervaringen plaats hebben gevonden in de jaren 80 van de vorige eeuw, een tijd waarin buitenlanders wel Japan bezochten, maar lang niet op het niveau dat het nu is. Laat staan dat een buitenlander er voor langere tijd zou komen wonen en zelfs werken in Japan. Ook legt hij uit hoe hij vloeiend Japans heeft kunnen leren toentertijd.
Natuurlijk zouden er veel uitdagende dingen kunnen voorkomen die behoorlijk meer complex waren om gedaan te krijgen in die jaren aangezien internet toen nog niet bestond en de voor de hand liggende bronnen niet altijd beschikbaar waren, iets dat Joe zelf ook regelmatig aanhaalt. Het gevoel dat er meer ruimte was om topics of verhalen uit te breiden is er wel, maar dit is dan ook een vrij kort boek. Persoonlijk beviel het me dat een van zijn langste hoofdstukken beschrijft hoe hij het mogelijk heeft gemaakt zijn Japanse vrouw te trouwen en daarnaast gaat een ander langer hoofdstuk over eten. Toch wel belangrijke onderwerpen naar mijn mening!
Dit is geen boek dat je vertelt ‘Hoe je leeft in Japan’ maar meer een kijk op de ervaringen van een Amerikaan die naar Japan is verhuist en een onbekend avontuur aangaat met verassende wendingen die het leven voor je klaarlegt. Het boek is op zo’n manier geschreven dat het makkelijk te lezen is als je niet direct in de stemming ben voor een lang verhaal.
Er is niet veel dat ik kan vertellen over het verhaal zonder de inhoud te verklappen, dus je zult het boek zelf moeten lezen als je daar achter wilt komen.
Meer informatie over de schrijver
Joe Palermo is opgegroeid in Addison, Illinois. Nadat hij is afgestudeerd van de Universiteit van Illinois in Chicago, verhuisde hij naar Japan om een positie te vullen voor de japanse overheid als een Mombusho English Fellow (MEF).Hij heeft 3 jaar gewerkt voor Shimaden, een Japanse fabrikant van industriële controllers en is daarna bij de lokale Nielsen Company (voorheen A.C. Nielsen) in Japan gegaan. Zijn carriere daar duurde 25 jaar en in die tijd heeft hij verschillende functies bekleed gericht op globale markt onderzoeken, dat hem terug heeft gebracht nar de USA. Hij heeft 6 jaar voor Information Resources , Inc (IRI) gewerkt, dit was op globale capaciteit. Op dit moment is hij deels met pensioen en woont hij met zijn vrouw in een buitenwijk van Chicago.
Auteur: Joe Palermo
ISBN: 979-8624226111
Taal: English
Aantal bladzijden: 135
