AVO Interview met KAY en Bena van VII ARC

VII ARC bestaat al sinds 2014 en heeft sindsdien al een kleurrijke carrière achter de rug. Met hun unieke muziek met visuele invloeden combineren ze metalcore, wat voor het westerse publiek bekend is, met Visual Kei waarmee ze een compleet alleenstaand genre creëren dat de Japanse Visual Scene meer toereikend maakt voor de Europese luisteraars. Met deze kwaliteiten hebben ze al een aantal grote acts bijgestaan op het podium, zoals Jupiter, Morrigan en Madmans Esprit. En met al 3 optreden hier in Nederland achter de rug, en een 4e in opkomst, kon AVO het niet laten om deze mannen een paar vragen te stellen.

AVO: Om te beginnen zal ik maar de meest voor de hand liggende vraag eruit gooien. Kunnen jullie een kleine introductie geven over jezelf?
KAY: Mijn naam is KAY, ik ben de zanger.
Bena: Hi! Ik ben Bena! Ik speel gitaar en doe de achtergrond death vocals voor KAY.

AVO: VII ARC staat bekend als een best unieke combinatie van moderne metalcore en visuele invloeden waardoor jullie eigenlijk een compleet nieuw genre hebben gecreëerd. Waar zou je zeggen dat de inspiratie vandaan komt? Komen de looks eerst en vormt de muziek zich daaromheen, of is het juist andersom?
KAY: Ik denk dat 90% van mijn muzikale inspiraties van oorsprong uit Japanse muziek komt en met name uit Visual Kei. Ik hou erg veel van de uitstraling van Japanse Visual Kei, daar haal ik veel inspiratie uit. De muziek en de visuals komen op zonder een dergelijk afgerond concept. Eerst creëren we de muziek, daarna proberen we een passende uiterlijk toevoegen.

AVO: Zou je een visie van de band kunnen beschrijven, wat zijn een paar doelen waar jullie naar toe werken?
KAY: Mijn visie van toen we met de band begonnen is nog steeds hetzelfde gebleven. Ik wil gewoon mensen entertainen, mensen aantrekken en veel shows over de hele wereld houden.
Bena: Persoonlijk wil ik op een groot openluchtfestival spelen. Ik hou van festivals. Dat zou gaaf zijn! Als band zijnde willen we steeds meer en meer personen bereiken die los gaan tijdens onze live shows.

AVO: Wanneer jullie opnemen, of vlak voor een optreden, heb je een bepaalde routine waar je doorheen gaat? En wat zijn je pet peeves als het gaat om sommige dingen die de andere leden doen?
KAY: Ik heb gewoon mijn thee nodig voor het optreden en een paar stemoefeningen om mijn stem een beetje op te warmen.
Bena: Voor een show drink ik veel water en ga ik naar het toilet om me fris en vrij te voelen. Daarna doe ik gewoonlijk een beetje strekken zodat ik mijn spieren niet belast wanneer ik wild ga op het podium. De stemband oefeningen waar KAY het over heeft zijn erg rare geluiden van hem, Grazel en mij. Het zal vast schrikbarend klinken voor mensen die zomaar voorbij lopen.

AVO: De band bestaat ook best al een tijdje, met een debuut in 2014. Wat zou je zeggen dat de grootste groei is die jullie hebben gemaakt de afgelopen 5 jaren? En als je terug kon gaan en jou uit het verleden iets kon vertellen, wat zou dat zijn?
KAY: Ik groei met elke show en met elk nummer dat we geschreven en opgenomen hebben. Natuurlijk zijn mijn vaardigheden als zanger ook gegroeid in de loop der tijd. Misschien zou ik mijzelf vertellen om een hoop dingen op een andere manier te doen, maar dat is niet waar het leven over gaat. Je moet fouten maken. Dat is wat het leven vooral zo interessant maakt.
Bena: De grootste groei en verandering in onze band was in 2016 toen we onze eerste volledige album DOXA hadden geproduceerd. We zijn veranderd naar zeven snarige gitaren, hebben al onze nummers gefilterd en herschreven en hebben voor de eerste keer met een professionele audio engineer en filmploeg gewerkt. Het was een grote stap en de meest stressvolle maanden in mijn leven. Ik heb veel geleerd over wat het is om een band te zijn. Ik zou mezelf vertellen meer tijd te plannen voor productie en gitaar opnames en zoiets als “Hang in there! Want het harde werk zal worden beloond!”.

AVO: Tijdens live optredens is het ons opgevallen dat jullie altijd eindigen met “Chasin’ Dreams”. Is hier een specifieke reden voor? Wat heeft de traditie gestart?
KAY: We hebben dit een lange tijd geleden besloten, toen we erachter kwamen dat het nummer positieve gevoelens een hoop overbrachten naar de mensen.
Bena: Mensen herinneren zich meestal de eerste en laatste nummer van een set. Wanneer we dit nummer spelen, lacht iedereen en springen ze op de muziek, dus het is een goede manier om met een goed gevoel gedag te zeggen.

AVO: In deze recente jaren hebben jullie ook het podium gedeeld met enkele geweldige bands van het Visual Kei genre zoals Morrigan, Madmans Esprit en Jupiter. Hoe zou je deze ervaring omschrijven?
KAY: Het is zo geweldig om het podium te delen met artiesten die iets van een genre, of bovenal een manier om zichzelf te uiten met hun muziek te delen. Bovendien kreeg ik het gevoel van gezien worden als een echte muzikant. Vooral tijdens de EU tour, alles was zo professioneel en goed georganiseerd dat je het gevoel krijgt van “We zijn een echte band. Het is ons gelukt.”
Bena: Sommige van deze artiesten zoals Mikaru of Hizaki waren één van mijn idolen toen ik een tiener was. Nu deel ik hetzelfde podium met hun. Het is een grote prestatie voor mij wat me erg blij maakt om nu een klein deel van dit genre te zijn.

AVO: Als we daarop terugkomen, tijdens jullie tour met Jupiter zijn jullie toch ook naar een paar landen buiten Duitsland geweest? Hoe was dat?
KAY: Het was de beste tijd van mijn leven als een lid van VII ARC.
Bena: Deze shows waren allemaal zo verschillend van elkaar. We hebben op gigantische podia gespeeld zoals in Zwitserland en zelfs piratenschip-achtig podium in Madrid. We hebben veel mensen ontmoet die van onze muziek genoten en hebben leuke gesprekken met ze gehad. Het is altijd opwindend om te spelen voor een nieuw publiek.

AVO: Natuurlijk kan er veel gebeuren tijdens lange tours, waarvan zou jij zeggen dat het een onvergetelijk moment was, wat gebeurd is tijdens het reizen/touren?
KAY: Zeker de avonden waarop we samen waren met de andere muzikanten en met z’n allen genoten van een drankje. Het was zo’n geweldige ervaring om alle mensen te ontmoeten waarmee we op tour mochten, de stafleden waren daar zeker ook een deel van. Daarbij was het gaaf om fans van buiten Duitsland te ontmoeten en samen met hen de show te vieren.
Bena: Elke nacht na de live shows hadden we een feestje in de tourbus, maar de laatste nacht was speciaal! Iedereen wist dat het de laatste keer met zijn alleen was dus zijn we helemaal los gegaan. We hebben een paar oprechte connecties gemaakt met de andere leden, vooral met Kuze-senpai (van Jupiter). Hij deelde zijn drinken met ons en zei dat het een speciale tijd voor hem was en dat we nu tomodachi’s (Japans voor vrienden) zijn. Dat was een geweldig laatste moment.

AVO: Gezien AVO Magazine van origine een Nederlands platform is, kunnen we niet vergeten om te vragen over de drie shows die jullie hier hebben gehad. Wat vonden jullie van ons kleine landje?
KAY: Ik ben van West-Duitsland dus ik hoef maar 30 minuten te rijden om in Nederland te komen. Ik heb het land daarom ontelbare keren bezocht en ben er ook meerdere keren naar op vakantie geweest.
Ik vind Nederland en Nederlanders echt leuk. Behalve die gekke fietsers daar. (haha)
Bena: Ik vind Nederlanders leuk! Het voelt alsof ze heel open zijn.

AVO: Jullie hebben ook de Visual Invasion in Essen georganiseerd samen met Esprit D’air, Nana[shi] en GAZTREA, slechts een paar Europese bands uit het licht opkomende, visueel geïnspireerde genre. Hoe was dit evenement voor jullie? En hoe zien jullie de kleine opkomende groei van de genre in Europa?
KAY: Het idee van dit evenement komt oorspronkelijk van een idee dat Seike van Kerbera en ik hadden in 2017. We wilden gewoon samen een show spelen en uit dat willekeurige idee rees de eerste V-Rock Invasion begin 2018. Ik ben blij te werken en spelen met artiesten die dezelfde passie delen als ik. Ik hoop met hun allen weer te kunnen werken in de toekomst, ondanks het feit dat de Europese Visual Kei scene erg klein is momenteel.

AVO: Een paar weken geleden was er een heel speciaal optreden van jullie in GroundZero, nietwaar? Kun je ons er meer over vertellen? Was het moeilijk om jullie muziek van harde metalcore in akoestische versies te vertalen?
KAY: Voor mij als zanger zijn deze ARCoustic shows heel leuk. De nummers zijn meer zang gecentreerd en daarom was het voor mij erg interessant om deze twee shows te doen.
Bena: We konden alleen een paar nummers herschrijven met een melodische kern en een duidelijk akkoordenschema zoals ons recente nummer Kurage of nummers zoals Chasin’ Dreams. Het was niet moeilijk om ze te herschrijven, het was moeilijker om ze soepel en zonder fouten te spelen. Je hoort veel meer details wanneer je meet een akoestische gitaar speelt. dan het met een metal gitaar.

AVO: KAY heeft een paar foto’s van zichzelf met DADAROMA gepost tijdens hun optreden in Parijs een tijdje geleden, kunnen we ervan uitgaan dat je een fan van ze bent? En voor de anderen, wat zijn jullie interesses en inspiraties als het gaat om andere bands en muziek?
KAY: Ik ben al meer dan 13 jaar een grote fan van de Visual Kei scene en DADAROMA zijn één van mijn favorieten sinds hun debuut nummer. Dus voor mij was het een must om ze te zien, vooral omdat het in Parijs was, slechts 5 uur van mij vandaan. Ik moet toegeven, dat ik best een fanboy ben. Bands zoals deze hebben een grote impact op mijn muzikale ontwikkeling gehad.
Bena: Ik hou van DADAROMA! Helaas kon ik niet bij hun live show in Parijs zijn. Momenteel luister ik veel naar DIMLIM. Jaren daarvoor hadden Lycaon en the GazettE de grootste invloed op mijn muzikale smaak. Buiten de Visual Kei scene luister ik naar verschillende artiesten van Doujin en Artcore muziek. Mijn favoriete artiest van dit genre is M2U.

AVO: Nu we toch op het onderwerp zitten, wat zou een act zijn waar je een lange reis voor over zou hebben om de kans te krijgen ze te zien, zelfs voor één keer? En hoe ver zou je overwegen om te gaan?
KAY: Ik zou zonder aarzeling voor veel Japanse artiesten reizen door heel Europa. Maar ik weet dat ik weer naar Japan zou moeten reizen om een paar van mijn favoriete bands live te zien.
Bena: Als ik de kans zou krijgen zou ik Femme Fatale graag live willen zien, maar ze zijn al uit elkaar… Dus als ik een bestaande band nu zou moeten kiezen zou Mill zijn. Dat zou een nieuwe ervaring zijn in contrast met metal concerten.

AVO: Buiten het touren, is er geen nieuwe release geweest sinds 2018. Wat kunnen we verwachten voor de toekomst? Zijn er sappige nieuwtjes die je kan delen?
KAY: We hopen nog steeds om nog nieuwe muziek uit te brengen in 2019. We zijn al aan het werken aan de laatste stappen naar onze volgende release.

AVO: En als laatste, natuurlijk, hebben jullie misschien enkele slotwoorden voor onze lezers?
KAY: Bedankt voor het lezen van dit interview. Check onze muziek en als je het een klein beetje leuk vind, kom naar een show om met ons helemaal los te gaan.
Bena: Geniet van je tijd met muziek! Het is het beste ding dat je leven meer pit geeft! En misschien mag VII ARC er deel van zijn