Op donderdag 22 november 2018 vond het concert van G.L.A.M.S plaats in het Dolhuis in Dordrecht. Al vroeg staat er een kleine groep fans van de band, enkelen waren netjes en uitgedost gekleed, terwijl anderen hadden gekozen voor comfortabele kleding om het koude weer te trotseren, het waren dus verschillende soorten stylen al kwamen ze met hetzelfde doel. De fans moesten wegens uitloop eventjes iets langer buiten wachten dan gepland.
Als allereerste trad de lokale band The Empyrean op. Ze hadden duidelijk veel plezier op het podium en deden ook hun best om deze plezier met de fans te delen. Ondanks dat veel mensen deze band niet kennen, stonden ze toch te genieten en was het duidelijk dat The Empyrean hun plezier deelde met deze fans. Gekke bekken trekkend en springend probeerden de leden ervoor te zorgen dat de fans mee deden, wat gedaan werd door enkele fans.
Daarna kwam de Franse band Kinderfield op het podium. Met hun maskers brachten ze al een mysterieuze sfeer op en deze werd versterkt zodra de drummer de laptop voor hun achtergrond muziek aan had gezet. Zodra de zanger, de enige zonder masker, op kwam, veranderde de sfeer. Van afwachtend, werden een aantal van de fans losser en begonnen ze te headbangen, te springen en riepen bemoedigend met de band mee. Ook kwam de zanger regelmatig het publiek in, ze deden allemaal hun best om het publiek erbij te betrekken. Hierdoor kregen de fans echt een warming up voor de grootste act van deze avond. Het was wel duidelijk, dat Kinderfield een stuk professioneler en afgestemder over kwam dan The Empyrean.
Zodra G.L.A.M.S het podium op kwam, werden de fans die duidelijk voor Mikaru en de supportleden kwamen wat enthousiaster. Mensen kwamen meer naar het podium en stonden dichter bij elkaar. Het was echt tijdens één van de nieuwste nummers genaamd The Beginning of the End en tijdens Call My Name dat de fans op hun sterkst waren. Er werd meer gegild, gezongen, gedanst en zelfs enthousiast mee gezwaaid. De sfeer voelde erg gemakkelijk aan, als een genietend geheel. Er waren fans die de gehele avond met hun armen over elkaar heen stonden, maar dit kon de pret van de andere fans niet bederven. De zanger en de persoon achter het project G.L.A.M.S, Mikaru, had de fans aan het eind van de setlist met een bezorgd gezicht aan de fans gevraagd: “Can you all still get home?“ waarbij de fans reageerden met “kinda“, omdat het toch wel laat was geworden en mensen begonnen te twijfelen of ze hun laatste treinen zouden halen als ze tot het einde bleven, wat ze wel graag wouden, waardoor de band besloot gelijk hun encore te doen in plaats van een kleine pauze te nemen.
De groepsfoto met de band op het podium aan het eind van het optreden maakte het echt af als memorabele avond voor de fans. Een paar fans bleven plakken voor de signeer sessie, terwijl anderen rustig aan de zaal verlieten.
Alles bij elkaar, voelde het een beetje huiselijk aan. Mensen zagen de band niet als Mikaru en de supportleden, maar echt als één geheel, wat natuurlijk komt doordat ze op elkaar ingespeeld zijn en elkaar goed kennen. Ook was het al de vierde stop van de tour, wat ze dus al aardig warm had gedraaid. Ondanks het kleine podium, het soms wat slechte geluid, leek het er op dat iedereen heeft genoten. Het voelde aan, als G.L.A.M.S, goed, zoals de fans gewend zijn van ze. Het voelde veilig, warm en comfortabel.
Was het voorprogramma nodig geweest? Waarschijnlijk niet, maar de fans vonden het totaal geen probleem, want ze bleven allemaal binnen bij het podium en niemand had de zaal verlaten tussen de acts door.
De setlist van deze avond bestond uit:
1. Dragonfly
2. Sailing Away
3. Forgive Me
4. The Beginning of the End
5. Call My Name
6. Our Sad Song
7. The Other Side of the Moon
8. Our Freak Show
9. Rainy Highway
10. Rosy Life
11. Try to Live
12. Man in Underworld
13. Be Alone
14. The Light of My Life
