CD Review: PLASTICZOOMS – PLASTICZOOMS

Nu het zelfgetitelde album van PLASTICZOOMS al bijna drie maanden uit is, is het misschien tijd om er wat licht op te schijnen. Zeker nu de Europese tour van deze band bijna op z’n eind loopt.

Tracklist:

1. Frontal Attack
2. The Future
3. Quite Cleary
4. Minds
5. Highway
6. U12
7. Night & Hurt
8. Smoke Motion
9. Veiled Eyes
10. Breitenbach

Het album begint met Frontal Attack zou je kunnen zien als een introlied voor het album, maar ook voor een concert. En dat is bijvoorbeeld precies wat PLASTICZOOMS heeft gedaan bij de show in P60 op 9 maart. Nadat iedereen opgewarmd is gaat het album verder met tracks die qua lyrics uitgebreider en serieuzer van aard zijn.

Minds is al een wat rustiger liedje op de cd en door de rustige beats in het begin ook makkelijk te onderscheiden van de andere nummers, dit zal ook te maken hebben met dat de gitaar van Tom niet heel erg aanwezig is. Dit geldt ook voor Highway en geeft een erg jaren 80‘ vibe af. Night and Hurt klinkt weer iets meer modern en klinkt ook iets duisterder, ook als je naar de titel kijkt. Kortom bestaat het album uit liedjes die modern maar ook ouderwets klinken, of een combinatie. Het album sluit af met het mooie en rustige lied Breitenbach, het gaat over een metrohalte in Berlijn, de plaats waar ze een jaar hebben gewoond.

Alle lyrics zijn geschreven en worden in het Engels gezongen door Sho Asakawa, zijn stem past erg bij de muziek en het is niet te aanwezig maar ook niet te afwezig maar precies goed. Ook is zijn stem meer richting de monotome kant maar is het niet saai om naar te luisteren. Tom Takanashi neemt het gitaarwerk op zich, terwijl Jun Yokoe het baswerk op zich neemt. De gitaar en bas gitaar zijn op de meeste tracks goed aanwezig.

De band haalt inspiratie op uit 70’s punk, 80’s post-punk, gothic en new-wave, en hun muziek doet vooral denken aan de 80’s van de westerse muziekwereld. de muziek is een eerbetoon aan de de jaren 80 muziek maar ze hebben wel natuurlijk een eigen draai eraan. De muziek uit Berlijn en Japan verschillen van elkaar en de band heeft een jaar in Berlijn gewoont en heeft een grote indruk op ze achtergelaten. In dit album heeft de band nummers gecreëerd met inspiratie uit Berlijnse muziekclubs, waar ze vaak naartoe gingen. Sho Asakawa wilde meer nummers maken waar je lekker op kan dansen, en dat is in dit album dus ook zeker gelukt. De band is meer richting de synth pop gegaan maar de nummers zijn nog steeds in hun eigen stijl.

Sommige nummers zijn soms een beetje moeilijk te onderscheiden na een keer luisteren, maar beluister de tracks vaker en dan merk je de verschillen beter op. Het album is een goed voorbeeld voor als je wilt relaxen. Live maken ze er echt een feestje van, daar kun je helemaal op los dansen en dat laten ze zeker merken. Mocht je ze live kunnen gaan, pak dan zeker de gelegenheid om ze te zien want het is de moeite waard om er bij te kunnen zijn.

Score: 70/100