De film Picture Bride is een bijzondere. De film is gebaseerd op ware verhalen die zich aan het begin van de twintigste eeuw afspeelden. In die jaren kwam er namelijk een nieuw fenomeen naar boven. In plaats van vrouwen en mannen die elkaar in het echt ontmoetten, gebruikten matchmakers en familie foto’s om zo koppels te vormen in andere delen van het land of zelfs andere landen. Tussen 1907 en 1924 zijn er maar liefst 20.000 jonge Japanse en Koreaanse naar Hawaii gekomen om zo hun toekomstige man te ontmoeten die ze daarvoor alleen maar via een brief en/of foto kenden. Ze werden ‘fotobruiden’ ofwel ‘picture brides’ genoemd.
In de film wordt een jonge vrouw genaamd Riyo gevolgd. Zij wordt de fotobruid van een oudere man Matsuji, die op een suikerrietplantage werkt in Hawaii. Ze had een foto gekregen van hem waar hij er een stuk jonger uitzag. Als smoesje gebruikt Matsuji dat hij niet een recentere foto heeft. Tegen haar zin in trouwt ze met hem en wilt dan natuurlijk geen enkel lichamelijk contact met haar nieuwe man hebben. Omdat Riyo een stadsvrouw is en hard fysiek werk niet gewend is, wordt ze belachelijk gemaakt door anderen. Een andere fotobruid, Kana, leert Riyo daarom hoe ze moet werken op de plantage. Kana wordt regelmatig door haar man geslagen en neemt na zoiets vaak haar baby mee naar de velden om zich daar te verstoppen. Riyo ontmoet haar daar, nadat ze daar zelf naartoe was gevlucht na een argument met Matsuji en neemt Kana in vertrouwen. Omdat de huwelijken niet zijn ontstaan door liefde, is het nog een flinke taak om ervoor te zorgen dat die er komt wat nog moeilijker is onder de barre en harde omstandigheden.
De situatie op de plantage en in huis is zeker niet prettig en ik zou dan ook niet in Riyo’s schoenen willen staan of elke andere fotobruid. Het werk op de plantage is veel te hard en dan hebben de meesten ook nog niet eens een heel erg fijn thuis om naar toe te gaan na een lange werkdag. Riyo wil dan ook graag terug naar Japan, maar met een dagloon van 65 cent komt ze helaas niet heel ver.
Aangezien de film zich afspeelt in Hawaii zijn er ook Amerikanen die de baas zijn over de japanse werknemers. De fotobruiden die er al langer werken spreken ook Amerikaans. Riyo heeft in haar tijd in Japan al een aardig woordje Engels geleerd. Die afwisseling tussen Amerikaans en Japans is erg leuk om te horen en maakt deze film ook unieker dan andere Japanse films.
Voor een oudere film is het camerawerk en de montage erg goed. De shots zijn prachtig en de hele film zit goed in elkaar. Het acteerwerk complimenteert dat alleen maar nog meer. Het zijn stuk voor stuk goede acteurs wat het nog fijner maakt om naar te kijken.
Als je wil weten of het nog goed afloopt met Riyo en haar gelukkige einde krijgt, kijk dan zeker de film!
Datum van uitgave: januari 1995
Regisseur: Kayo Hatta
Score: 90/100
