Editor’s Letter: Alle fangirls op een rij!

Zoals velen weten ben ik niet alleen een forumbeheerder, de eigenaresse van een online magazine die internationaal bekender begint te worden, maar ook een promotor van diverse concerten in Nederland. Muziek is iets wat altijd van grote betekenis is geweest bij mij van jongs af aan en sinds een oude vriend mij kennis liet maken met Japanse muziek – de soundtrack van Cowboy Bebop – ben ik mij meer in de muziek uit het Land van de Rijzende Zon gaan verdiepen.

Ik laat mij tegenwoordig niet zo gauw en graag beïnvloeden door zogenoemde hypes.

Ik luisterde al wel naar Japanse muziek, maar deze hadden merendeels een connectie met anime, denk maar aan TWO-MIX die voor Gundam Wing een aantal liedjes had gemaakt. Het bracht mij zover dat ik zelfs op de akoestische gitaar een deuntje van Just Communication kon pingelen. Maar ik ontdek al jaren muziek op mijn eigen manier: langzaam op mijn gemak. Vaak genoeg loop ik achter die uitgebloeide trends aan of ik ren ervoor weg, zodat ik als het doodgebloed is op mijn gemak de muziek kan ontdekken. En heel soms ontdek ik iets voor de hype, maar dat is tot op heden niet zo heel vaak gebeurd. Ik laat mij tegenwoordig niet zo gauw en graag beïnvloeden door zogenoemde hypes.

Nummer 1 fan

Waar ik ook graag buiten blijf is de zogenoemde ‘ik ben fan van 1 band en ik volg deze band op de voet’. Ik kan dat niet. Ik ken mijzelf. Als ik één band volg, ga ik na een tijdje mij vervelen. Nu willen bandleden van visual kei bands mij nog weleens verrassen qua looks, maar in vele gevallen is het toch wel een beetje van even snel beoordelen en op naar de volgende band. Ik hou van afwisseling en daardoor blijf ik niet gauw vastplakken aan een band. Of het is een experimentele band die geregeld van genre wisselt, maar over het algemeen luister ik graag naar diverse bands en genres. Zo ga ik ook graag naar concerten van bands die in diverse genres vallen.

Wat ik ook graag ontwijk zijn de zogenoemde fan events, waarbij je de band kan ontmoeten. Denk maar aan die VIP kaartjes waardoor je vervroegd de zaal binnenkomt voor een concert en eventueel een praatje kan maken met de band. Fotootje erbij, die je later kunt terugzien via de social media. Taggen maar! Toen ik een VIP kaartje kreeg voor An Cafe van een hele lieve vriendin vond ik het supertof, maar ook super awkward.

Je bent daar met een kleine groep mensen die allen een bedrag hebben neergeteld om de band te mogen ontmoeten en daar mee op de foto te gaan – in dat geval was dat gelukkig een cheki – en een gesprek te houden met de band. Ik voel mij bekeken door de fans en ik probeer geen rare bewegingen te maken, zodat ik extra opval. Dan te bedenken dat ik deze zomer spontaan besloot om mee te doen aan een handshake event met een Japanse band in de Tower Records Shibuya in Tokyo. Ik was zo’n beetje de enige buitenlander, terwijl een groot deel van de vierde verdieping gevuld was met fans. Als ik er nu nog aan terugdenk, vraag ik mij af waarom ik het gedaan heb.  Al had ik het stiekem toch niet willen missen, want het is toch een ervaring. Maar of ik het nog een keer wil doen?

Ik steun bands liever undercover. Al helemaal sinds ik mij bezig hou met concerten organiseren. In het begin van het organiseren van concerten was ik nog een beetje undercover als organisator en promotor, want de concerten werden onder de naam van de tourorganisaties gepromoot. Maar langzaamaan werd ik herkend als de promotor achter de concerten en om deze concerten een naam te geven was 2 jaar terug gauw iets bedacht.

Professioneel

Promotor zijn lijkt misschien simpel, maar je moet je bedenken dat als je hier iets mee wil blijven doen dat je gedrag professioneel moet zijn. Niet alleen tijdens de evenementen zelf – je bent het gezicht achter de evenementen die je organiseert – maar ook online en buiten de evenementen om. Op de social media ben ik actief, maar deel ik meer over de evenementen die ik organiseer en de onderwerpen die te maken hebben met AVO en waar ik verstand van heb. Ik deel heel weinig persoonlijke zaken – zeg nou eerlijk: dat wil je toch allemaal niet weten – toch heb ik vaak genoeg de neiging om iets meer te willen delen. Toch doe ik het niet. Als ik het gevoel heb van dat ik iets moet delen, dan denk ik er eerst over na. Ik ga mij dan afvragen wat anderen ervan denken. Als het gaat om bands die ik leuk vind twijfel ik vaak genoeg of ik het wel of niet moet delen. Het moet ook niet te vaak voorkomen dat ik iets deel van dezelfde band! Wat als de mensen die mij volgen mij gaan bestempelen als fangirl? Hierdoor val ik geregeld heel erg stil op de social media.

“Een promotor die fangirlt over band zus en zo? Dat is totaal not done!”

Het woordje fangirl heeft voor mij een negatieve connotatie en als iemand mij fangirl noemt, dan vind ik dat totaal geen compliment. Dat is een teken om in te dimmen en op zoek te gaan naar een zogenoemde cape die mij onzichtbaar maakt als ik hem om mij heen sla. Fan zijn van een band is normaal, maar de grens van fan en fangirl is naar mijn idee behoorlijk dun en dat maakt het moeilijk om in balans te blijven en als je een promotor bent lijkt het alsof je onder een vergrootglas zit. “Een promotor die fangirlt over band zus en zo? Dat is totaal not done! Die nemen we niet serieus meer. Die probeert in de broek van zus en zo terecht te komen.”

Op zoek naar balans

Ik werk zo hard voor zoveel dingen en sinds ik samenwerk met muzikanten, heb ik het idee dat ik op de social media niet meer mijzelf kan zijn. Ik heb het idee dat ik gauw afgerekend wordt op mijn uitspraken en dus heb ik het idee dat ik mij beter bezig kan houden met de nieuwtjes die te maken hebben met AVO. En dat is best moeilijk, want soms kan ik best enthousiast zijn over bepaalde dingen. Sommige bands zijn actiever dan de anderen, als dan de band die ik jaren volg eindelijk met een nieuw album komt, dan wil ik dat met enthousiasme delen. Maar uiteindelijk hou ik mij vaak genoeg in, omdat ik denk aan hoe het eruit zou zien voor anderen. Soms gooi ik een simpele retweet eruit, maar zeg ik er niks bij. Ik moet nog de balans gaan vinden en wat meer lak hebben aan wat anderen denken. Dat zou ook heel wat schelen qua zorgen, die energie zou ik juist moeten steken in mijn projecten die met AVO te maken hebben. Want ik heb grootste plannen! Je kunt mij in de gaten houden via mijn persoonlijke twitteraccount: @seraphinne. (Ik ben altijd wel in voor en praatje!)